باغبان رفت و گل نیلوفرش را میزدند دست ساقی بسته بود و کوثرش را میزدند وای مادرم ......

هر چند بر وفای دل فضه شک نداشتبانوی خانه بود و نیاز کمک نداشت هر چند بر وفای دل فضه شک نداشتبانوی خانه بود و نیاز کمک نداشتنان پخته بود تا که نگویند فاطمهدستش برای مردم دنیا نمک نداشتپیش تنور صورت او سرخ تر که شددیگر کسی به داغ گل سرخ شک نداشتخم شد که نان را بزند بر دل تنوربغضش شکست ؛ صورت گلها...

هر کجا شانه ی دیوار به در نزدیک است هر کسی پشت در افتد به خطر نزدیک استگاه یک میخ چنان تکیه به پهلو داردآنچنان که سر یک نیزه به سر نزدیک استکوچه هر قدر که باریک شود دستی همبر سر و صورت یک راهگذر نزدیک است... پ,ن: الان به این فکر میکردم که اگه خانم فاطمه زهرا قبر مطهرش معلوم بود چقدر این شب ها شلوغ...