به دست دگری / شعر از خودم

آن که یک روزمرا زاد، به دست دگری                     نیمی ازقلب مرا داد ،به دست دگری

هرچه ازنصف خودم دورشدم ، فهمیدم                     می برد جان مرا باد، به دست دگری

طعم این حال برای دل من ، شیرین بود                     رفته این قسمت فرهاد، به دست دگری

دل ویرانه ی من ،آنکه به یک آه گسست                   گشته یک خانه ی آباد،به دست دگری

روز آزادی اگــــر، روزپـــریــدن بـــاشد                    می شود بال من آزاد، به دست دگری