به کجا می خواهیم برویم...؟

شاید شما هم یادتان بیاید،

چند سال پیش، وقتی یک دختر بی‌حجاب در خیابان می‌دیدید،

کلی تعجب می‌کردید و آن روز در خانه فقط حرف از آن بود و حجاب و... چه‌قدر زود آن دوران گذشت و جای ما با آن‌ها عوض شد!

چه‌قدر زود همه چیز را فراموش کردیم،

شعارهای دبستانیمان را: «زن در حجاب چون گوهری است در صدف.»

شعرهای کتاب‌ها: «ای زن به تو از فاطمه(س) این‌گونه خطاب است، ارزنده‌ترین زینت زن حفظ حجاب است.»

نوشته‌های روی دیوارها: «نکند خون شهدا فرش راه ما شود...» و...

گفتم شهید! یعنی اگر شهدا زنده بودند و این چیزها را می‌دیدند، چه می‌کردند؟!

مگر در ظاهر، غیر از این بود که برای گرفتن مرزها و پس گرفتن شهرهایمان رفتند، اما آیا واقعاً هدفشان این بود؟

شهید «ابوالفضل سنگ‌تراشان»: «تو ای خواهرم! حجاب تو کوبنده‌تر از خون سرخ من است.»

شهید «محمدعلی فرزانه»: «خواهرم! زینب‌گونه حجابت را که کوبنده تر از خون من است، حفظ کن.»

سردار شهید «رحیم آنجفی»: «خواهرم: محجوب باش و باتقوا، که شمایید که دشمن را با چادر سیاهتان و تقوایتان می‌کشید.»، «حجاب تو سنگر تو است، تو از داخل حجاب، دشمن را می‌بینی و دشمن تو را نمی‌بیند.»

شهید «عبدالله محمودی»: «و تو ای خواهر دینی‌ام! چادر سیاهی که تو را احاطه کرده است، از خون سرخ من کوبنده‌تر است.»

جالب است، نه؟ چه‌قدر چادر ما برایشان مهم و باارزش بود. مگر می‌شود برای ما چیزی مهم‌تر از جانمان باشد؟! اما برای آن‌ها بود. راستی چرا؟!

آن‌ها برای رضای خدا رفتند. خود و خدایشان را شناختند و رفتند. حالا ماییم و جهاد نیمه تماممان:  

«حفظ حجاب هم‌چون جهاد در راه خداست.» از شهید «محمدکریم غفرانی»

شهید «حمیدرضا نظام»: «خواهرم! از بی‌حجابی است، اگر عمر گل کم است. نهفته باش و همیشه گل باش.»

شهید «سید محمدتقی میرغفوریان»: «از تمامی خواهرانم می‌خواهم که حجاب، این لباس رزم را حافظ باشند.»

طلبة شهید «محمدجواد نوبختی»: «خواهرم! هم‌چون زینب(س) باش و در سنگر حجابت به اسلام خدمت کن.»

شهید «صادق مهدی‌پور»: «یک دختر نجیب باید باحجاب باشد.»

چرا ما این‌قدر کم‌حافظه شده‌ایم؟!

چرا فراموش کردیم همه با هم انقلاب کردیم و ترس و وحشت را، همگی با هم تجربه کردیم؛

وقتی که میگ‌های عراق را بالای سرمان دیدیم؟

چرا یادمان رفته اشک‌ها و دعاهای مادرمان را وقتی پدرمان در جنگ بود؟

آن‌وقت‌ها همه با هم بودیم، ساده و صمیمی، مطیع ولیمان.