از زمانی که چشم گشودم یقین داشتم کسی هست که همیشه هوایم را دارد ....
از خدایی حرف میزنم که مخلوقش من هستم ...
از خدایی حرف میزنم که ما انسانها را به زیبایی آفرید...
نور محبت خود را به قلب ما تاباند...
این دنیا همان دنیایی هست که باید آزمون دهیم...
آزمونی که معلمش مشخص است...
آری معلمش خدا است و دانش آموزانش ما انسانها...
هر کس به اندازه ی باورش در این دنیا مینویسد ...
هیچ وقت نمره ی ما مشخص نمیشود ....
چرا که خداوند نمره ی آن آزمون را در انسانیت و باور درونی ما قرار داده است ...
بزرگی خدا را ببین ....
دنیای زیبایی هست ،، دیدن زیبایی اش فقط کمی درک میخواهد ...