از گرما می نالیم.
از سرما فرار می کنیم.
در جمع، از شلوغی کلافه می شویم و در خلوت، از تنهایی بغض می کنیم.
تمام هفته منتظر رسیدن روز تعطیل هستیم و آخر هفته هم بی حوصلگی تقصیر غروب جمعه است و بس.همیشه در فکر به پایان رسیدن ساعات و روزهایی هستیم که بهترین ساعات و روزهای زندگیمان هستند {مدرسه.دانشگاه.کار}.حتی در سفر همواره به مقصد فکر میکنیم بدون انکه از زیبایهای مسیر لذت ببریم و اما دریغ از انکه لذت  همان لحظاتی از زندگی بودند که میخاستیم زودتر تمام شوند.

چرا اینگونه عادت کرده ایم که همیشه به پایان فکر کنیم؟

امیدوارم از همین حالا از لحظه لحظه زندگیتان لذت ببرید زندگی واقعا زیباست.