" . . . . خمیر گرم اندام تو را در دست می ورزم . . . . "

"... آغوش گرم من ..."

خمیر گرم اندام تو را در دست می ورزم

دو پستان تو، توتک های شیرین است.

تنور داغ آغوشم دهان از شوق وا کرده

که این یک توتک ماه است و آن یک، توتک خورشید

خدایا، سفره ی بی رنگ ما، امشب چه رنگین است!

   بوسه های تو

   گنجشککان پر گوی باغند

   و پستان هایت کندوی کوهستان هاست

   و تنت

   رازی ست جاودانه که در خلوتی عظیم

   با منش در میان می گذارند

   تن تو آهنگی ست

   و تن من کلمه ئی ست که در آن می نشیند

   تا نغمه ئی در وجود آید :

   سرودی که تداوم را می تپد

   در نگاهت همه مهربانی هاست :

   قاصدی که زندگی را خبر می دهد

   و در سکوتت همه صداها :

   فریادی که بودن را تجربه می کند