درباره من

اهورامزدا،هرگز برکسی نفرین نمی کند و هیچ گاه در سراسر گاهان،از پادافره(مجازات) سخن نمی گوید. از پاداش سخن می گوید.پاداش خوب برای خوبان و بد برای بدان.و در نهایت بدان را در بدی ماندگار نمی کند چراکه برپایه آموزش اهورایی،بدی محدود و ناپایدار است و درنهایت بدان خواهند آموخت که چگونه بدی را به دستان اشه بسپارند و همه ی جهان را اشه فراگیرد و آدمیان از بند دو گوهر همزاد رها شوند و همگی با اشه (و نهایتا اهورامزدا) یکی شوند.البته باید توجه کنیم که این به معنی بی نتیجه بودن بدی نیست.آنان در آنجا که گفته می شود می آموزند که دروگ را به دستان اشه بسپارند،واکنش تمام کنش هایشان را خواهند گرفت.در سنت آمده که هیچ پادافره ای بیش از 30 دوره به طول نمی انجامد.: .«ای مزدا اهورا!چون کین گناهکاران فرارسد، شهریاری مینوی تو در پرتو منش نیک آشکار خواهد شد و آنان خواهند آموخت که دروج را به دست های اشه بسپارند.»(هات30-بند8).«ای مردم! این است دو فرمان آموخته ی مزدا:خوشی و ناخوشی. رنج و زیان دیرپای فریفتگان دروج را و رستگاری،پیروان راه اشه راست. بی گمان در پرتو این آموزش،به رستگاری و خرسندی خواهید رسید.»(هات30-بند11).و...
(پاره ای از نوشتار «مزدیسنا و ادیان سامی»/آتران شهبانوی زرتشتی-3752 زرتشتی)  

درج شده در تاریخ ۹۳/۰۸/۱۳ ساعت 16:17

کاربران آنلاین (0)