مناجات امیر المومنین(ع)

 

 

 

اَللّهُمَّ اِنّی اَسئَلُکَ الاَمانَ یَومَ لا یَنفَعُ مالٌ وَلابَنُونَ اِلاّ مَن اَتَی اللَّهَ بِقَلبٍ سَلیمٍ

 

خدایا از تو امان خواهم در آن روزی که سود ندهد کسی را نه مال و نه فرزندان مگر آن کس که دلی پاک به نزد خدا آورد

 

 

وَاَسئَلُکَ الاَمانَ یَومَ یَعَضُّ الظّالِمُ عَلی یَدَیهِ یَقُولُ یا لَیتِنیِ اتَّخَذتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبیلاً 

 

و از تو امان خواهم در آن روزی که بگزد شخص ستمکار هر دو دست خود را و گوید ای کاش گرفته بودم با پیامبر راهی 

 

 

وَاَسئَلُکَ الاَمانَ یَومَ یُعرَفُ المُجرِمُونَ بِسیماهُم فَیُؤخَذُ بِالنَّواصی وَالاَقدامِ

 

و از تو امان خواهم در روزی که شناخته شوند جنایتکاران به سیما و رخساره شان و بگیرندشان به پیشانیها و قدمها

 

 

وَاَسئَلُکَ الاَمانَ یَومَ لا یَجزی والِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلا مَولُودٌ هُوَ جازٍ عَن والِدِهِ شَیئاً اِنَّ وَعدَ اللَّهِ حَقُّ 

 

و از تو امان خواهم در آن روزی که کیفر نبیند پدری بجای فرزندش و نه فرزندی کیفر شود بجای پدرش براستی وعده خدا حق است

 

 

وَاَسئَلُکَ الاَمانَ یَومَ لا یَنفَعُ الظّالِمینَ مَعذِرَتُهُم وَلَهُمُ اللَّعنَةُ وَلَهُم سُوَّءُ الدّارِ 

 

و از تو امان خواهم در آن روزی که سود ندهد ستمکاران را عذرخواهیشان و بر ایشان است لعنت و ایشان را است بدی آن سرای 

 

 

وَاَسئَلُکَ الاَمانَ یَومَ لا تَملِکُ نَفسٌ لِنَفسٍ شَیئاً وَالاَمرُ یَومَئِذٍ لِلَّهِ 

 

و از تو امان خواهم در روزی که مالک نیست کسی برای کسی دیگر چیزی را و کار در آن روز بدست خدا است

 

 

وَاَسئَلُکَ الاَمانَ یَومَ یَفِرُّ المَرءُ مِن اَخیهِ وَاُمِّهِ وَاَبیهِ وَصاحِبَتِهِ وَبَنیهِ لِکُلِّ امرِئٍ مِنهُم یَومَئِذٍ شَاءنٌ یُغنیهِ

 

و از تو امان خواهم در آن روزی که بگریزد انسان از برادر و مادر و پدر و همسر و فرزندانش 

برای هرکس از ایشان در آن روز کاری است که (فقط) بدان پردازد

 

 

 

وَاَسئَلُکَ الاَمانَ یَومَ یَوَدُّ المُجرِمُ لَو یَفتَدی مِن عَذابِ یَومَئِذٍ بِبَنیهِ وَصاحِبَتِهِ وَاَخیهِ وَفَصیلَتِهِ الَّتی تُؤویهِ

وَمَن فِی الاَرضِ جَمیعاً ثُمَّ یُنجیهِ کَلاّ اِنَّها لَظی نَزّاعَةً لِلشَّوی

 

 

و از تو امان خواهم در آن روزی که شخص جنایتکار دوست دارد که فدا دهد از عذاب آن روز پسرانش و همسرش و برادرش 

و خویشاوندانش که او را در پناه گیرند و هر که در زمین هست یکسره که بلکه او را نجات دهد، 

هرگز که جهنم آتشی است سوزان که پوست از سر بکند

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ المَولی وَاَ نَا العَبدُ وَهَل یَرحَمُ العَبدَ اِلا المَولی 

 

مولای من ... تویی سرور و منم بنده و آیا رحم کند بر بنده جز سرور او ؟

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ المالِکُ وَاَ نَا المَملُوکُ وَهَل یَرحَمُ المَملُوکَ اِلا المالِکُ

 

مولای من ای مولای من ، تویی مالک و منم مملوک و آیا رحم کند بر مملوک جز مالک ؟

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ العَزیزُ وَاَ نَا الذَّلیلُ وَهَل یَرحَمُ الذَّلیلَ اِلا العَزیزُ

 

مولای من ای مولایم تویی عزتمند و منم خوار و ذلیل و آیا رحم کند بر شخص خوار جز عزیز ؟

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ الخالِقُ وَاَ نَا المَخلُوقُ وَهَل یَرحَمُ المَخلُوقَ اِلا الخالِقُ 

 

مولای من ای مولای من تویی آفریدگار و منم آفریده و آیا رحم کند بر آفریده جز آفریدگار ؟

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ العَظیمُ وَاَ نَا الحَقیرُ وَهَل یَرحَمُ الحَقیرَ اِلا العَظیمُ

 

مولای من ای مولای من تویی بزرگ و منم ناچیز و آیا رحم کند بر ناچیز جز بزرگ؟

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ القَوِیُّ وَاَ نَا الضَّعیفُ وَهَل یَرحَمُ الضَّعیفَ اِلا القَوِیُّ 

 

مولای من ای مولای من تویی نیرومند و منم ناتوان و آیا رحم کند بر ناتوان جز نیرومند ؟ 

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ الغَنِیُّ وَاَ نَا الفَقیرُ وَهَل یَرحَمُ الفَقیرَ اِلا الغَنِیُّ 

 

مولای من ای مولای من تویی بی نیاز و منم نیازمند و آیا رحم کند بر نیازمند جز بی نیاز ؟ 

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ المُعطی وَاَنَا السّاَّئِلُ وَهَل یَرحَمُ السّاَّئِلَ اِلا المُعطی

 

مولای من ای مولای من تویی عطابخش و منم سائل و آیا رحم کند بر سائل جز عطاکننده ؟

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ الحَیُّ وَاَ نَا المَیِّتُ وَهَل یَرحَمُ المَیِّتَ اِلا الحَیُّ

 

مولای من ای مولای من تویی زنده و منم مرده و آیا رحم کند مرده را جز زنده ؟

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ الباقی وَاَ نَا الفانی وَ هَل یَرحَمُ الفانیَ اِلا الباقی 

 

مولای من ای مولای من تویی باقی و منم فانی و آیا رحم کند بر فانی جز خدای باقی ؟ 

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ الدّاَّئِمُ وَاَ نَا الزّاَّئِلُ وَهَل یَرحَمُ الزّآئِلَ اِلا الدَّّائِمُ 

 

مولای من ای مولای من تویی همیشگی و منم زوال پذیر و آیا رحم کند بر زوال پذیر جز خدای همیشگی ؟ 

 

 

مَولا یَ یا مَولایَ اَنتَ الرّازِقُ وَاَ نَا المَرزُوقُ وَهَل یَرحَمُ المَرزُوقَ اِلا الرّازِقُ 

 

مولای من ای مولای من تویی روزی ده و منم روزی خور و آیا رحم کند روزی خور را جز روزی ده ؟

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَالجَوادُ وَاَ نَاالبَخیلُ وَهَل یَرحَمُ البَخیلَ اِلا الجَوادُ

 

مولای من ای مولای من تویی سخاوتمند و منم بخیل و آیا رحم کند بر بخیل جز سخاوتمند ؟ 

 

 

مَولایَ یامَولایَ اَنتَ المُعافی وَاَ نَا المُبتَلی وَهَل یَرحَمُ المُبتَلی اِلا المُعافی

 

مولای من ای مولای من تویی عافیت بخش و منم گرفتار و آیا رحم کند بر شخص گرفتار جز عافیت بخش ؟

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ الکَبیرُ وَاَ نَا الصَّغیرُ وَهَل یَرحَمُ الصَّغیرَ اِلا الکَبیرُ

 

مولای من ای مولای من تویی بزرگ و منم کوچک و آیا رحم کند بر کوچک جز بزرگ ؟

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ الهادی وَاَ نَا الضّاَّلُّ وَهَل یَرحَمُ الضّاَّلَّ اِلا الهادی

 

مولای من ای مولای من تویی راهنما و منم گمراه و آیا رحم کند بر گمراه جز راهنما ؟ 

 

 

مَولایَ یامَولایَ اَنتَ الرَّحمنُ وَاَ نَا المَرحُومُ وَهَل یَرحَمُ المَرحُومَ اِلا الرَّحمنُ

 

مولای من ای مولای من تویی بخشاینده و منم بخشش پذیر و آیا رحم کند بخشش پذیر را جز بخشاینده ؟

 

 

مَولایَ یامَولایَ اَنتَ السُّلطانُ وَاَ نَا المُمتَحَنُ وَهَل یَرحَمُ المُمتَحَنَ اِلا السُّلطانُ 

 

مولای من ای مولای من تویی سلطان و منم گرفتار آزمایش و آیا رحم کند به بنده گرفتار آزمایش جز سلطان ؟

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ الدَّلیلُ وَاَ نَا المُتَحَیِّرُ وَهَل یَرحَمُ المُتَحَیِّرَ اِلا الدَّلیلُ 

 

مولای من ای مولای من تویی دلیل و راهنما و منم متحیر و سرگردان و آیا رحم کند سرگردان را جز راهنما ؟ 

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ الغَفُورُ وَاَ نَا المُذنِبُ وَهَل یَرحَمُ المُذنِبَ اِلا الغَفُورُ

 

مولای من ای مولای من تویی آمرزنده و منم گنهکار و آیا رحم کند گنهکار را جز آمرزنده ؟

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ الغالِبُ وَاَ نَا المَغلُوبُ وَهَل یَرحَمُ المَغلُوبَ اِلا الغالِبُ

 

مولای من ای مولای من تویی غالب و منم مغلوب و آیا رحم کند بر مغلوب جز غالب ؟ 

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ الرَّبُّ وَاَ نَا المَربُوبُ وَهَل یَرحَمُ المَربُوبَ اِلا الرَّبُّ 

 

مولای من ای مولای من تویی پروردگار و منم پروریده و آیا رحم کند پروریده را جز پروردگار ؟ 

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اَنتَ المُتَکَبِّرُ وَاَ نَا الخاشِعُ وَهَل یَرحَمُ الخاشِعَ اِلا المُتَکَبِّرُ

 

مولای من ای مولای من تویی خدای با کبریا و بزرگمنش و منم بنده فروتن و آیا رحم کند بر فروتن جز خدای بزرگمنش ؟

 

 

مَولایَ یا مَولایَ اِرحَمنی بِرَحمَتِکَ وَارضَ عَنّی بِجُودِکَ وَکَرَمِکَ وَفَضلِکَ 

 

مولای من ای مولای من به من رحم کن به رحمت خود و خوشنود شو از من به جود و کرم و فضل خود

 

 

یا ذَاالجُودِ وَالاِحسانِ وَالطَّولِ وَالاِمتِنانِ بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الرّاحِمینَ 

 

ای صاحب جود و احسان و نعمت و امتنان به رحمتت ای مهربانترین مهربانان