torobche

بــــــــاز بــــــاران بــــی تــــــــــرانــــــه

بــــــــاز بــــــاران بــا تــــمام بـــــی کســـی های شبــــــــانـــه

می خـــورد بــــر مـــــرد تـــــــــــــنها

مـــــــی چــــــکد بـــــــر فـــــــــرش خــــانه

بــــــاز مــــی آیـد صــدای چــک چــک غـــــــــم

مــن بـــه پشـــت شـــیشه تـــــــنهـایــی افتاده

نمــــــی دانم ، نمــــــــی فهمم

کجـــــای قطــــــره های بــــــــی کســــی زیباست

نمـــــــی فهمم چـــرا مــــــردم نمــــــــــی فهمند

کــه آن کــودک که زیــر ضـــربه شــــــلاق بـــــاران سخت می لـــرزد

کجـــای ذلـــتش زیبــــاست

نمــــــــی فـــــهمم

کجــــای اشــک یـــک بــــــــــــابـــا

کــه سقـــفی از گِــــل و آهـــن بـــه زور چـــکمه بــــاران

بــــه روی همــــسرو پـــــروانه هـــای مــــرده اش آرام بـــاریده

کجــــایش بـــوی عــــشق و عــــاشقی دارد

نمـــــــــــــی دانم

نمــــــــی دانم چـــرا مـــردم نمـــی دانند

که بــــاران عـــشق تــــــــــــــــنها نیـــــــست

صـــــدای ممـــتدش در امتـــداد رنـــج این دلهــاست

کجــای مـــرگ مــــــا زیبـــــاست

نمـــــــــــی فـــهــــــمــــم

یاد آرم روز باران را

یاد آرم مـــادرم در کــنج بــاران مـــرد

کودکـــــــــــــــــی ده ســـــالــــــــــــه بــــودم

مـــی دویــــدم زیـــر بــــاران ، از بـــرای نــــان

مـــــــــــــــــادرم افتـــــــــاد

مـــــادرم در کـوچــه هــای پســـت شــهر آرام جــان مــی داد

فقــــــط مـــــــــن بـــــــودم و بـــــاران و گِــــــل هـــــــای خیــــــــابان بــــود

نمــــــــــــی دانم

کجــــای ایـــــن لجـــــــــن زیـــباست

بشــــــــــنو از مــــــــــــــــن کودک مــــــــــن

پیــــــش چشـــــــم مـــــــرد فـــــردا

کـــه بـــــاران هـــــست زیبــــــا از بـــرای مــردم زیــبای بــالا دست

و آن بــــــاران کـــه عشــــق دارد فقـــط جاریســــــت برای عاشـــــــقان مســـت

و بـــــاران مـــن و تـــــــو درد و غــــــــــم دارد

خــــــــــــــدا هــم خـــوب مــــــــــــــــــــــــــــــی داند

کـــه ایـــن عــــدل زمــــینی ، عـــــدل کـــــــــــــم دارد . . .