انشای یک دانش آموز بامزه

پدرم همیشه می گوید: این خارجی ها الکی خارجی نشده اند. خیلی کارشان درست بوده که توی خارج راهشان داده اند البته من هم می خواهم درسم را بخوانم پیشرفت کنم سیکلم را بگیرم و بعد به خارج بروم. ایران با خارج خیلی فرغ دارد. خارج خیلی بزرگتر است. من خیلی چیزها راجب به خارج می دانم. تازه دایی دختر عمه ی پسر همسایه مون در آمریکا زندگی می کند.
برای همین هم پسر همسایه مون آمریکا را مثل کف دستش می شناسد. او می گوید در خارج آدم های قوی کشور را اداره می کنند مثل همین آرنولد که رعیس کالیفرنیا شده است. ما خودمان در یک فیلم دیدیم که چطوری یک نفره زد چند نفره را لت و پار کرد.
دیدیم که چقدر زورش زیاد است، بازو دارد این هوا. خارجی ها خیلی پر زور هستند و همه شان بادی میل دینگ کار می کنند. همین برج هایی که دارند نشان می دهد که کارگرهایشان چقدر قوی هستند و آجر را تا کجا پرت می کنند.

ما اصلن ماهواره نداریم اگر هم داشته باشیم فقط برنامه های علمی آن را نگاه می کنیم تازه من کانال های ناجورش را قلف کرده ام تا والدینم خدای نکرده از راه به در نشوند.

در این جا اصلن استعداد ما کفش نمی شود و نخبه های علمی کشور مجبور می شوند فرار مغزها کنند. مثلا این بیل گیتس با این که اسم کوچکش نشان می دهد که از یک خانواده ی کارگری بوده اما تا می فهمند که نخبه است به او خیلی بودجه می دهند و او هم برق را اختراع می کند. پسر همسایه مون می گوید اگر او آن موقع برق را اختراع نکرده بود شاید ما الان مجبور بودیم شب ها توی تاریکی تلویزیون تماشا کنیم.

محمد رضا گلزار رعیس جمهور می شد و مهناز افشار هم معاون اولش می شد. شاید آمیتاپاچان و شاهرخ خان را هم دعوت می کردیم تا وزیر بشوند. خیلی خوب می شد. ولی سد افصوث و دریق که نمی شود. از نظر فرهنگی ما ایرانی ها خیلی بی جمبه هستیم. ما خیلی تمبل و تن پرور هستیم و حتی هفته ای یک روز را هم کلا تعطیل کرده ایم. شاید شما ندانید اما من خودم دیشب از پسر همسایه مون شنیدم که در خارج جمعه ها تعطیل نیست. وقتی شنیدم نزدیک بود از تعجب شاخدار شوم.

ما ایرانی ها ضاتن آی کیوی پایینی داریم. مثلن پدرم همیشه به من می گوید تو به خر گفته ای زکی. ولی خارجی ها تیزهوشان هستند. پسر همسایه مون می گفت در آمریکا همه بلدند انگلیسی صحبت کنند، حتا بچه کوچولوها هم انگلیسی بلدند. ولی این جا متعسفانه مردم کلی کلاس زبان می روند و آخرش هم بلد نیستند یک جمله ی ساده مثل ilav u بنویسند. واقعن جای تعسف دارد. این بود انشای من