تفاوت عبد و انسان

به نام خدا از همان اول که به دنیا آمدیم متوجه شدیم که به جز ما انسان های دیگری هم در این دنیا هستند. در واقع از همان اوایل خردسالی دوستهایی داشتیم و علاوه بر آن اعضای فامیل را هم می شناختیم. بعد از آن به مدرسه رفتیم و دیدیم که انسانهای بیشتری هم وجود دارند؛ به اندازه یک مدرسه و معلمهایش و حتی آدمهای شهرمان. در مدرسه یاد گرفتیم که شهرهای دیگری هم وجود دارند که در همه آنها انسان های زیادی زندگی می کنند. بعد فهمیدیم که کشورهای دیگری هم وجود دارند و آن موقع بود که به ما یاد دادند که حدود هفت میلیارد انسان بر روی این کره خاکی زندگی می کنند. هفت میلیارد عدد بسیار بزرگی است. این همه انسان؟ یعنی همه این انسان ها غذا می خورند؟ همه آنها یک روزی به دنیا آمده اند؟ یک روزی از دنیا می روند؟ همه آنها احساس دارند؟ تفکر می کنند؟ عاشق می شوند؟ این همه انسان... این همه سلیقه... به تعداد همه این انسان ها تنهایی... غم... شادی... تازه این که چیزی نیست! از آن عجیب تر اینکه میلیاردها میلیارد انسان در نسلهای قبلی زیسته اند. همه آنها روزی متولد شدند، مدتی زندگی کردند، غصه خوردند، برخی دل شکستند، برخی دلهاشان شکست، هر کسی به کاری مشغول بود و آخر هاز دنیا رفتند. همه شان! آموختیم که باید همه را دوست داشته باشیم. همه این هفت میلیارد را... انساندوست باشیم و هر وقت به یکی از این هفت میلیارد نفر رسیدیم به او احترام بگذاریم و اگر کمکی خواست که در توانمان بود مضایقه نکنیم. دلمان برای خیلی از این هفت میلیارد نفر سوخت. آنها که در فلسطین خانه و سرزمین و فرزندانشان را از دست دادند یا آنها که در سومالی از گرسنگی زجر می کشند... اما باز هم انسانهایی در زندگیمان ماندند که لاجرم آنها را دوست نخواهیم داشت. مثلاً همین نتانیاهو و امثاله. دلیلش هم دقیقاً همین مسأله دوست داشتن انسانها است. یکی علیه آن همه انسان که دلمان می خواهد روی خوش زندگی را ببینند، واقعاً چهره منفوری است. با این وصف و به رغم همه انساندوستی هایمان، از همان اول که شروع به شناختن انسانها کردیم، فهمیدیم که همه مثل هم نیستند. ما انسانهای جهان را به سی و سه درصد مسیحی، بیست و یک درصد مسلمان، شانزده درصد بی دین، چهارده درصد هندو، و مابقی هم بودایی، یهودی و سایر ادیان تقسیم کردیم. سوال من این است: چند درصد (یا شاید بهتر است بگوییم چند نفر) از این هفت میلیارد انسان روی کره زمین (یا دست کم چند نفر از آن بیست و یک درصد مسلمان) وقت اذان صبح از خواب بیدار می شوند و نماز می خوانند؟ من انسان های جهان را به دو دسته تقسیم می کنم: دسته اول بندگان خدا و دسته دوم سایر انسانها. فارغ از القاب و اسامی (نظیر مسلمان، شیعه، مسیحی و..) که از اجدادمان به ما ارث رسیده است، باید بسنجیم که در کدام دسته قرار داریم. عبدالله بودن همان هدفی است که خداوند متعال با عنایت به آن به فرشتگانش می فرماید: «من از خلقت انسان چیزی می دانم که شما نمی دانید.»