نشانه های ظهور

هر رویکرد جهانی که در عرصه ی گیتی تحقق یافته و می یابد ناگزیر از نشانه هایی است. بویژه رخدادهایی که توسط پیامبران الاهی خبر داده شده است. در این میان حرکت جهانی امام عصر ـ ارواحنا فداه ـ از این قانون مستثنی نبوده و از نشانه هایی برخوردار است تا بشریت متوجه نزدیک شدن و یا فرا رسیدن آن شوند. از وحی پیرامون زمان دقیق ظهور حضرت صاحب الزمان ـ ارواحنا فداه ـ سخنی نرسیده است بلکه دستور داده اند که هرگاه کسی زمانی را تعیین کرد، او را تکذیب کنید لیکن برای آمدن آنحضرت نشانه هایی بیان فرموده اند که برخی از آن علائم حتمی شمرده است. به این معنا که پس از تحقق این امور ظهور آن امام قطعی است که پنج علامت می باشند. برخی اندکی پیش از ظهور، برخی چند ماه بعد از آمدن آنحضرت و برخی اندکی پیش از قیام نجات بخش آنحضرت پدیدار می شود. امام امیر مؤمنان علی ـ علیه السلام ـ فرموده اند: آنچه که بطور حتم پیش از قیام قائم تحقّق خواهد یافت، بپا خاستن سفیانی و فرو رفتن گروهی در زمین بیدا و کشته شدن نفس زکیه و فریادی که از آسمان بلند شده و خروج فردی از یمن است. سایر علائمی که در این مورد بیان شده قابل تغییرند حتّی پر شدن زمین از ظلم. اگر چه تحقّق این مطلب قریب به حتم است امّا روایاتی از معصومین ـ علیهم السلام ـ وارد شده که اگر همه ی مردم دعا کنند امر غیبت به انتهاء (پر شدن زمین از ظلم و جور) نمی رسد. این خود حکایت از غیر حتمی بودن این نشانه ها دارد. ممکن است چنین تصور شود که آمدن سفیانی دربرگیرنده ی ظلم و جور فراوانی است! در جواب می گوییم: این در صورتی است که مدّت سلطنت او طبق روایات نُه ماه طول بکشد ولیکن نُه ماه طول کشیدن حکومت وی نیز غیر حتمی است و ممکن است در آن بداء شده([1]) و زمان حکومتش یک ماه یا کمتر طول بکشد و آنچه حتمی است تنها قیام است. بلکه برخی در مورد محتوم بودن همین پنج علامت نیز بیانی دارند که وقوع این رویدادها حتمی نیست بلکه علامت بودن آنها برای ظهور حتمی است. بدین معنی که اگر اینها واقع شود حتماً ظهور و قیام آنحضرت را در پی داشته و این امر تخلّف ناپذیر است ولی ممکن هست اینها نیز اتّفاق نیفتد و در اصل وقوع اینها بداء حاصل شود چنانچه حضرت جواد ـ علیه السلام ـ حتمی بودن خروج سفیانی را تأیید نموده و سپس بداء را در آن ممکن می شمارد([2]) و از دیگر سوی روایاتی اشاره به ناگهانی بودن امر فرج کرده و هم چنین شیعه را به انتظار لحظه بلحظه فرا می خواند، که می بایست تحقّق این امر در هر لحظه حتی در صورت عدم به وقوع پیوستن نشانه های حتمی، امکان پذیر باشد. خروج سفیانی