حوادث طبیعی

پیرامون رخدادهای طبیعی که پیش از ظهور امام زمان ـ ارواحنا فداه ـ روی می دهد، روایات بسیاری در دست است که به برخی از آنها اشاره می کنیم: تهاجم ملخها: بین یدی المهدی موت أحمر وموت أبیض وجراد فی حینه وجراد فی غیر حینه أحمر کالدم . . .([30]). پیش از ظهور مهدی مرگ سرخ و سفید و حمله ملخها در هنگام و نابهنگام که چون خون قرمزند خواهد بود. طاعون: فأمّا الموت الأحمر فالسیف وأمّا الموت الأبیض فالطاعون([31]). مرگ سرخ کشته شدن به شمشیر و مرگ سفید طاعون است. زلزله: در حدیثی آمده است که سال ظهور سال پیدایش زلزله ها و سرمای شدید است. عن أمیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ قال: رجفه تکون بالشام یهلک فیها أکثر من مائه ألف، یجعلها اللّه رحمه للمؤمنین وعذاباً علی الکافرین([32]). از امیر مؤمنان ـ علیه السلام ـ نقل شده است: زمین لرزه ای در شام رخ خواهد داد که بیش از صد هزار نفر کشته می شوند و آن را خداوند رحمت برای مؤمنان و عذاب برای کافران قرار داده است. مسجد شدن قبرستانها: یکی دیگر از نشانه هایی که برای ظهور امام عصر ـ ارواحنا فداه ـ به صورت کلی مطرح شده است، تبدیل گورستانها به مسجد است در این باره به حدیثی از رسول خدا ـ صلّی اللّه علیه وآله وسلّم ـ توجه نمایید: در حدیث معراج آمده است: یا محمّد از جمله عطاهایی که بر تو مرحمت فرمودیم آن که آشکار خواهم کرد از نسل تو یازده امام که همه ایشان از نسل دختر تو فاطمه اند و آخرین ایشان مردیست که عیسی بن مریم در عقب سر او نماز خواهد خواند و پر می کند زمین را از عدل و داد بعد از آنکه از ظلم و جور لبریز شود. آنگاه رسول خدا ـ صلّی اللّه علیه وآله وسلّم ـ به درگاه الهی عرضه داشت: در چه زمانی خواهد بود. جواب فرمود: یا محمّد هنگامی که علم از بین رود و ظاهر شود جهل و کشتار بسیار گردد و کم شوند علماء و فقهاء حقیقی و بسیار شوند شاعران و امّت تو گورستانها را مسجد سازند([33]). سیلاب رود فرات: یکی از نزدیک ترین نشانه های ظهور مهدی آل محمد ـ علیهم السلام ـ جاری شدن سیلاب فرات در شهر کوفه است. عن أبی عبداللّه ـ علیه السلام ـ : سنه الفتح ینشق الفرات حتّی یدخل ازقه الکوفه([34]). امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمودند: در سال ظهور آب فرات طغیان کرده به گونه ای که وارد کوچه های تنگ کوفه می شود. قال ابن عباس: یا أمیرالمؤمنین ما اقترب الحوادث الدالّه علی ظهوره؟ فدمعت عیناه وقال: إذا فتق بثق فی الفرات فبلغ ازقه الکوفه فلیتهیأ شیعتنا للقاء القائم([35]). ابن عباس می گوید: به امیر مؤمنان ـ علیه السلام ـ عرض کردم: نزدیک ترین حادثه که حکایت از ظهور خواهد داشت چیست؟ پس آنگاه چشمانش اشک آلود شد و فرمود: هرگاه شکافی بر کنار رود فرات ایجاد شود و به کوچه های کوفه رسد، آنگاه شیعیان ما آماده ملاقات قائم باشند. نزول بارانهای پیاپی: هر انسان با ایمانی در این واقعیّت، ذرّه ای تردید به خود راه نمی دهد که قطرات باران به اراده و خواست و طبق قانون خدا بر زمین فرو می بارد و این فرمان فرمای هستی است که قوانین طبیعی را چنین تدوین نموده است: (وهو الذی أرسل الرّیاح بشراً بین یدی رحمته وأنزلنا من السماء ماءً طهورا)([36]). او کسی است که بادها را بشارت دهندگان از رحمت خویش می فرستد و ما از آسمان آب پاک نازل می کنیم. لکن این قوانین در واکنش به کردارهای ناهنجار چهره ای دیگر به خود گرفته و به فرمان خداوند در صدد تنبیه برمیآیند. از آن جمله تغییر در نطام بارش و وزش هاست. که در آخرالزمان دستخوش تحولاتی میشوند. که در روایات بدان اشاره شده است؛ ما نیز برخی از آنها اشاره میکنیم: یکی از نشانه های ساعه (ظهور امام زمان ارواحنا فداه) آن است که باران گرم میبارد([37]) بیاید بر مردم زمانی که آسمان ببارد و زمین نروید([38]) برپا نشودساعه (ظهور) تا ببارد بر مردم بارانی که خانه های گلی باقی نماند و گل خانه های موئین شسته شود ـ چادرهای صحرائیان ـ ([39]) البته تذکر این نکته ضروری است که منظور از ساعه زمان ظهور امام زمان ارواحنا فداه است که در روایات بدان تصریح شده است. پیدایش مدعیان پیامبری و امامت اعتقاد به نبوت و امامت در جامعه ی مسلمین همیشه به عنوان یک عقیده ی راسخ از زمان پیامبر و امامان نور ـ علیهم السلام ـ مطرح بوده است و آنقدر معروف و مشهور بوده که کسی از مسلمانان هیچ گاه جرأت انکار آن را نداشته است به خاطر استواری این واقعیت عقیدتی و دینی در جامعه ی اسلامی بود که در تاریخ اسلام، از یک سو با شخصیتهایی روبرو می شویم که طرفداران افراطی آنان برای پیشرفت دنیوی و سیاست خویش، آنان را به عنوان مهدی نجات بخش یا پیغمبر خدا مطرح ساخته اند و از دگر سوی با عناصری آشنا می شویم که بر اثر انگیزه های جاه طلبانه و خیال قدرت و شهرت، به دروغ ادّعای مهدویّت و نبوّت نموده اند شمار این افراد با توجه به آمارها به بیش از 50 نفر رسیده است که بیشتر آنها ادّعای مهدویّت داشته اند و گفته اند مائیم همان مهدی موعود که قرآن نوید آمدنش را می دهد و چون اکثر آنان ادّعای مهدویّت و امامت داشته اند ما در این زمینه سخن می گوئیم کسانی که در تاریخ بدین عنوان شهرت یافته اند به اعتباری بر سه گروه قابل تقسیم اند. 1 ـ کسانی که دیگران بر اساس انگیزه های خاص آنان را مهدی نجات بخش خواندند مانند محمّد حنفیّه فرزند امیر مؤمنان ـ علیه السلام ـ و زید فرزند امام سجّاد ـ علیه السلام ـ و محمّد بن عبداللّه محض فرزند امام سجاد ـ علیه السلام ـ . 2 ـ کسانی که با انگیزه های جاه طلبی و قدرت خواهی چنین ادّعایی نموده اند و این گروه بسیارند از جمله ی آنها، مهدی عبّاسی فرزند منصور دوانیقی است. 3 ـ کسانی که طبق نقشه ی استعمار و به اشاره ی بیدادگران، به چنین ترفندی دست یازیدند و بی شرمانه خود را مهدی نجات بخش معرفی کردند از جمله ی آنها بنیانگذار بهائیّت، علی محمّد باب را می توان نام برد.