کاش مُخــابرآت
یـــه روز صبح بهت اس ام اس میــدآد:
مشترک محترم و عزیز ما،
شُــما قبلا در طولِـ روز فُــلان شُمآره رو دویست بار میگرفتـــ
اس ام اس حرفش رو نزن،
اینقدر زیاد بود که ما حساب کتابش از دستمون دَر میرفت
حتی بعضی اوقات اس ام اس هاتون اینقدر خـشگــل بــود
برا خودمون سیوش میردیم
... حَتــی یــ شب، (پآیــیز بود فکر کُــنم)، اینقدر حرفا خوشگل خوشگل میــزدین و ما هم گوش میدادیم
که پای تلفن خوابمون برد،
یادمون رفت بقیــ پول تلفن شما رو حساب کنیم
حالــآ مشترک مُحترم و عزیز،
چی ـشده این روزا دیگــه خبری اَزت نیست؟
چیزی شده؟
چرا اون شمارهــ رو دیگــه نمیگیری؟
یــه اس ام اس خالـــی هم حتی نمیدی
منِ مخابرآت، اون دوره رو باهاتون زندگی کردم، حَقَمــ ــه بدونم
تواَم اِس اِم اِس بدی بگی :
بیخیال رفیق،
این روزآ هَــم میگــذَره.......

دیروز بـآ یــه دسـتـه گُـل اومــده بود دیـدـنم
بـآ یــه نگاه مهـربون
همون نگاهـی که سالهـآ آرزوشــو دآشتم و اَزم دریـغ میکرد...
گریـه کرد و گـُفت :دلش برام خیلی تنگ شده
میخوآســتم از رو صورتش اَشکاشو پاک کـنم
ولی نمیتونستم
فقط نگاش میکردم...
اون رَفـت ولی سنگ قبرِ من خیسِ خیسِ بـود
...

خدایـا ؟
اعـتراض دارم
قــرار نـبـودچـون خوببـازی میکنم
مــرحـلــ هـای بـقــیـه رو هـم مــن ببـرم
بـبـیـن پـاهـام مـیلـنگه بـبـیـ نکمــرم شـکستـه
چـشــمـام پــر از اشـــکه جـلـومـو نـمیبیـنــم
چـطور دلـتــ میآد بـا بــغـــض و دردبـازی کنـم
و بـقـیـ هبــــخـنـ دنخدا

عـیـبـ نـدارد شــکسـتنی اسـتــــ دیـگـــر // میشــکـندـ//
اصــلا فــدای ســرتـــآن...
قــضــ ــآ و بــ ــلـآ بـــود از ســرتـــآن دور شــد
اشـــکـم بـی امــآن میریــزد
مــهــم نـیـسـتــــ
آبــــ روشـنـی اسـتـــــ
پــس انــسـآهای بـه // ظـاهــر آدم نمــآ // خــآنــتـــآن تـا ابــدـ روشــن بـــاد
بـراِ ی دخـتــرم آرِزوِی
خــوشــبـخـتـی مـیـکــــنــم
مــ ـادرم هــم بـــرایمـــ نآرزوی
خــوشبـخـتـی کَــرده بــــود
و مـــادرش هــم بـــرایمـ ـادرم...
نـــااُمـیــــد نیـــستــیــم!
یــِکــ روز عــاقــبــتـــــ ...
دخــتـــری از نـ ـســ ـل مــ ـا
خــــوشـبــَخــتــــ خـــواهـــد شـــد...!!!