از گل نرگس بیزارم

دخترک با چشمانی معصوم

نجوا کرد:

خانم، گل نرگس ؟!

داغ تنهایی ام تازه شد...

دل پردردم خون شد ...

طروات گل در هاله اشکم رقصید

یادم آمد با چه شوری

از باغ آرزوهای زندگی،

نرگس برایت چیدم ...

زیباترین نگاه گل ها،

را به نگاهت دوختم ...

لبخندت برایم تداعی شد،

شادی چشمهایت در یادم نشست

و صدایت که با ذوق گفت:

وای ، من عاشق نرگسم...

من در حسرت آن ماندم

که تو عاشق مریمی یا نرگس؟!

وامروز میدانم عاشقی،

لفظی بود به رسم عادت بر زبانت...

دلم برای رقص سایه گلها ،

در چشمهای آشنایت تنگ شده..!

برای وقتی که با تو اما بی تو بودم..!

اما دستهای محبت تو سرد شده ..!

آسمان احساس تو سربی شده ..!

از گل نرگس بیزارم،

 دست های یخ زده ام،

 را بر گریبان تنهایی فشرده ...

اشک ریزان

از کنار نگاه منتظر دخترک گل فروش،

با دلی لرزان میگذرم ..!

نوشته: مریم.یعقوبی