به خاطر بسپار

 

ای همه ی من!

یه خاطر بسپار،

دختری اینجاست...

در انزوای  مردمانی سرد،

در غربت دلهای غریب ،

ذهنش خانه عشق توست.

قلبش اسیرنگاه توست .

 

ای همه ی من!

به خاطر بسپار،

دختری اینجاست !

که هر لحظه از کوچه تنهایی تو میگذرد...

نوای دلتنگیش را میشنوی ؟

که تو را می خواند!

دعای نیمه شب اش را

به بیداری احساس تو ،

سجده می زند...

و لحظه سبز معراج را

با نام تو به خدا می رساند ...

 

ای همه ی من!

به خاطر بسپار،

دختری اینجاست !

که یادش بیمار توست .

چشمهایی که روزی زیبا میخواندی،

را به یاد داری؟!

در دوری نگاهت تب کرده،

لبخند دیروز تو بر جانش سرایت کرده ،

بر کوچه انتظار ره می گیرد ،

تا به دستهای گرم تو راه یابد.

 

ای همه ی من!

به خاطر بسپار،

دختری اینجاست !

که تنها با تو،

حضور تو،

مسافر دنیای واژه هاست.

توشه اندیشه و خیال بر کوله بار شعر می بندد

و خدارا به صافی دل بیداران نوید میدهد.

که تا هستی و هست ،

دنیایت چراغانی خورشید باشد.

دستهایت از گرمای امید، مشت شود.

قلبت ، میزبان ِ آرامش ِآسمان ِعشق گردد.

دیدگانت با آمین" مریم "، خدا را در آغوش گیرد...

  

نوشته: مریم.یعقوبی