دل مریم

امشب دل مریم، ترانه پرواز می سراید؛

به دشت سرد ِجنونِ جدایی !

به دنیای بی رنگ ِ بی خیالی !

تا ابر نسیان ببارد بر غم هایی ..،

 که جاریست دررگ ِآرزوهای پوشالی !

امشب دل مریم، واژه درد را می خواند؛

از نبودن های بی دلیل ِهمیشگی !

از باور بودنت در لحظه های دلتنگی !

از اشکِ دیدگانم در حسرتِ خوشبختی !

از سوال تکراری؛ آیا ز سفر باز می گردی؟!

امشب دل مریم،  هوس فریاد دارد؛

ز دست روزگاری که برخلاف نگاهم چرخید !

در دایره تقدیری که حکمتش مجهول گردید!

از دلی که زیر پای خود خواهی  تو پوسید !

در کوچه  پر رهگذر قلبت که سراب گردید !

امشب دل مریم، هوای نگاهت را دارد؛

 نگاهی که دیگر شاد نیست، حرف دارد !

سکوت بی پاپانش، رازسنگینی به باردارد !

قلب  خیس و بارانی ام ،  تو را می خواند!

بر جامه تنهایی خود، خیال خام  می بافد..!

نوشته: مریم.یعقوبی