طعم مرگ

هفت روز گذشت!

با طعم گس ِمرگ ،

با مزه ی تلخ  ناباوری !

با گم شدن در جاده ی سیاهی.

پنجشنبه ها، بوی تنهایی می دهد

حسِ دردناک رفتن های ابدی

شکستن قلب ها و چکیدن اشک ها

روزها می گذرند و می تازند

ماه ها هم می گذرند

و به سال ها می رسند

من می مانم و پنجشنبه های پر درد

ظرفی آب، سنگی در دست.

 فاتحه ای زیر لب؛ حسرتی بر دل!

نوشته: مریم. یعقوبی

99/10/25