می سرایم از تو

از کوچه ی دلتنگی من ،

تا خیابان بی مهری تو،

راهی نیست .

اما بر قلم، سخت می گیرم

 تا پلی زنم بر خاطراتمان.

روزهای کپک زده ..!

خواهی، نخواهی

 یک دل سیر،

تو را می سرایم...

می سرایم برای کلاغ هایی

که مرا فریب دادند،

آن لحظه که پچ پچ میکردند

و من

در این اندیشه که

پیامی از تو به بار دارند!

می نویسم ازخراشی،

که به جا ماند

از زخم زبان دوستانه ای..

فریاد می زنم

از آن روزی که شکستم

 و

در تماشای خدایم،

 به دل وعده می دهم،

که زمزمه ی خواهشم را می نگرد.

به لب  " آمین " دارم،

در دل " شاید " میگویم.

صبر را دلداری میدهم

و تسبیح می گردانم؛

که خدایا،

 ناباوری مهمان نشود،

از پنجره ی احساسم ...

و مبادا

بغض بارور "مریم"

در کمین نیشترخاطره ای،

عادت ابر شدن

را تکرار کند !!!

نوشته: مریم.یعقوبی