زندگی آرمانی

سلام . شاید خیلی از ماها به دنبال راهی برای شاد بودن و خوشبختی می گردیم . یکی خوشبختی رو در پول ، دیگری در ازدواج با زید خاصی و دیگری در کسب وجهه اجتماعی بدونه ولی با کسب اینها باز هم احساس خوشبختی نکنه . به نظر شما چرا اینطوری میشه و راه حل چیه ؟ یکیش اینه که از هر چیز به اندازه همون ، انتظار داشته باشیم . یعنی از معشوقمون یه فرشته نجات نسازیم بلکه به عنوان همسفر زندگی بهش نگاه کنیم که بیشترین تناسب رو با ما داره . مثلاً موتور زانتیا رو نمی شه رو پراید سوار کرد  چون با هم تناسب ندارن . دومیش اینه که به جای سرزنش خودمون به خاطر گذشته و برچسب زدن (بی لیاقت) ، دنبال راه و روشهای بهتر برای رسیدن به اهدافمون باشیم . سومیش اینه که با توجه به اینکه زندگی ما انسانها مسائلی داره که رو در روی هم هستن ، مثل غم و شادی ، استفاده از اموال شخصی و استفاده نکردن از اموال دیگران و ... و اینکه این نیروهای دوگانه در ما انرژی روانی آزاد میکنن باید به دنبال راهی برای تخلیه این انرژی باشیم . البته ما این کارو می کنیم و انواع نابهنجاری های اجتماعی به خاطر تخلیه نادرست انرژی صورت می گیره ولی اگه زندگیمونو برای بخشش و خدمت به نیازمندان و اطرافیان قرار بدیم ، تو زندگی تشویش ، نگرانی و بیماری کمتری رو تجربه می کنیم . ما موجوداتی اجتماعی هستیم و ابزار بزرگی مثل زبان رو در اختیار داریم و با استفاده از این نعمت و اندیشه و  دیگر امکانات دور و برمون می تونیم به زندگی آرمانی نزدیک بشیم .