نه چشمان آبی دارم .....
نه کفش های پاشنه بلند .....
همیشه کتانی می پوشم .....
روی چمن ها غلت میزنم.....
عشوه ریختن را خوب یادم نداده اند.....
وقتی از کنارم رد می شوی بوی ادکلنم مستت نمیکند.....
نگران پاک شدن رژ لب و ریملم نیستم ....
لاک ناخن هایم از هزار متری داد نمیزند....
گاهی از فرط غصه بلند داد می زنم....
خدایم را با تمام دنیا عوض نمی کنم...
و بعضی آدم های اطرافم را هم با تمام دنیا عوض نمیکنم....
شبها پایه پرسه زدن درخیابان ها و مهمانی نیستم....
بلد نیستم تا صبح پای گوشی پچ پچ کنم و بگویم دوستت دارم
وقتی حتی به تعداد حروف دوستت دارم هم دوستت ندارم....
ولی اگر بگویم دوستت دارم...
دوست داشتنم حد و مرز ندارد......

من خالصــــــــــــــــــــــــانه همینم ....