ح

ازکوی تو بیرون نشود پای خیالم

نکند فرق به حالم چه برانی چه بخوانی

چه به اوجم برسانی

نه من آنم که برنجم نه تو آنی که برانی 

نه من آنم که زفیض نگهت چشم بپوشم 

نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی

در اگر باز نگردد نرود باز به جائی

پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی 

کس به غیر تو نخواهم 

چه بخواهی چه نخواهی

باز کن در که جز این خانه مرا نیست پناهی