فِـکرَت اَز سَـــَرم اُفتـــاد

فِـکرَت اَز سَـــَرم اُفتـــاد...

بـه هَمیـن راحَتی

نـه آسمــانـ بِـه زَمیـن آمَــد و نـه دنیـــا تیـــرِه و تــار شُـد

ســاده تـَـر اَز آنچـه فِــکرَشـ را میکردی اَز سَـرم اُفتـــادی!!!

اُفتـــادی درُسـت وَسَــطِ چَشمــانَــمـ...

بــا هَـــر قَطـــرِه اَشکمـ فُـــرو مـیـریـــزم...

وَ عـاقِبَتـ تَمـآم میـشَـــوم!!!

تَمــام میـشَــوم!!!

سرت را بالا بگیـــر

تمام زیباییت را بـ دنیا نشان بده

تو دخترکیـ ...مـ دانـ ؟

ایــ کم مقامـ نیست

ایـن که ـبتوانیـ بـی منت عاشق باشـی

ایـــ آغوشت امن ترین منزلگاه خستگـ ـی ها عشقت مـ تواند باشد

ایـــ چشمانت هرچقدر هم ـ بخواهـ نشان بدهـ سنگدلـی ...

بازهم فاش مـیکند مهربانیت را

تو دخترکیـ !

عاشقت ـ مـی شوند از خنده هایت ، از نگاهت پیدا مـی شود

و ایــن معجزه است....

که برای داشتنش مرد مـی خواهد.... مجنون میـ خواهد