اصول کوهنوردی در زمستان

کوهنوردی در زمستان

 

 

 

کوه نوردی شاید تنها شکل گردشگری ورزشی باشد که فصل و زمان و آب و هوا نمی شناسد. برای طبیعت گردان کوهنورد، سفر در برف همانقدر جذاب است که کوهپیمایی زیر تیغ آفتاب! با این حال کوهنوردی در زمستان ریزه کاری هایی دارد که باید از آنها باخبر باشید.

 

 

 

در تنهایی نمردن

در یک کوهنوردی زمستانی، بهمن، سرمازدگی، سر خوردن، کولاک و گم شدن در مه خطراتی هستند که سایه به سایه شما پیش می آیند و هر قدر بالاتر می روید، ریسک وقوع آنها هم بیشتر می شود. بنابراین علاوه بر داشتن تجربه و ابزار لازم در چنین سفری، شما نیاز به یک همراه با تجربه دارید.

اولین توصیه ما گروهی سفر کردن است. هرگز تنها به کوه نروید به خصوص اگر زمستان است. این قاعده برای مبتدی تر ها در فصل های دیگر سال هم صدق می کند. یادتان باشد که یک کوهنورد با تجربه هم ممکن است به دلیل پیچ خوردن پایش نتواند حرکت کند و اگر همراه نداشته باشد ممکن است جان خود را از دست بدهد، کوهنوردی یک ورزشی گروهی است و هرقدر هم که اهل تنهایی سفر کردن باشید، در این مورد نمی توانید یکه تازی کنید.

 

سفر با چشمان باز

اطلاعات مقدماتی سفرتان را از قبل جمع آوری کنید. چشم بسته راهی سفر شدن به معنی پریدن در دهان شیر است.

برای یک طبیعت گردی با رنگ و بوی کوهنوردی، شما نیاز به دانستن نام و ارتفاع قله مورد نظر، موقعیتهای جغرافیایی، راههای رسیدن به مبدأ صعود، محل و ساعت حرکت وسایل نقلیه عمومی، نام آبادیهای مسیر از مبدأ تا مقصد، فاصله بین آبادیها و پناه گاه ها به کیلومتر، چگونگی راههای آسفالته خاکی (جیپ رو) و مالرو منتهی به قله، مسیرهای زمستانی و تابستانی، عوارض طبیعی یا مصنوعی موجود در مسیر صعود، رود خانه ها و چشمه ها، دیواره های سنگی، دکل برق، جان پناه یا پناهگاه های مسیر و محل های مناسب برای چادر زدن دارید.

علاوه بر این ها، باید وسایل فنی مورد نیاز را همراه ببرید و حتما حتما حتما خانواده و یا دوستانتان را از مسیر حرکت و مقصد و برنامه تان مطلع کنید. این طور لااقل اگر به دردسر افتادید، می توانید امید داشته باشید که کسی به دنبالتان بیاید.

 

 

توشه راه

وسایل سفر شما به نوع صعود تان بستگی دارد و شریط آب و هوائی که به آنجا خواهید رفت. بنابراین با توجه به نوع و محل سفر، به این تجهیزات نیاز خواهید داشت: کفش سبک راهپیمایی، کفش نیمه سنگین کوهپیمایی، جوراب کوهنوردی، شلوار کوهنوردی، پیراهن و پولیور کوهنوردی، پیراهن و شلوار گرمکن، انواع دستکش کوهنوردی، انواع عینک کوهنوردی، شنل باران‌، کاپشن و شلوار بادگیر، کت پر یا ویسکوز، کوله پشتی، زیر انداز، کیسه خواب پر یا ویسکوز، انواع کلاه کوهنوردی، یخ شکن، چراغ قوه با لامپ و باطری اضافه، قمقمه آب، جعبه کمکهای اولیه، طناب انفرادی و کارابین، قطب نما و نقشه مسیر، سوت، بشقاب، لیوان، چاقو، در بازکن و کبریت ضد آب (نکته: با غلطاندن چوب کبریت ها در پارافین مایع می توانید آنها را ضد آب کنید.)، عصا، چوب دستی، کلنگ و دفترچه بیمه.

به جز این وسایل، لوازم دیگری هم نیاز دارید که به کار گروه می آیند و کافیست یک یا چند نفر از تیم کوهنوردی مسئولیت آوردن آنها را برعهده بگیرند. این وسایل شامل چادر کوهنوردی، پوشش ضد آب چادر، ارتفاع سنج، ظروف غذا و لوازم پخت و پز، چراغ خوراک پزی، الکل جامد و غیره...، کپسول روشنایی، کتری و قوری گروهی، دوربین کوهنوردی، نقشه، کروکی و مجوز برنامه می شود.

 

چطور کوله بچینیم؟

معمولا اجسام سنگین تر را اول داخل کوله پشتی گذاشته و وسایل سبک تر را روی آن قرار می دهند. وسایل دارویی و جعبه کمک های اولیه باید دم دست باشند. کوله پشتی نباید لق بزند. مواد غذائی آبدار باید در کیسه پلاستیکی جداگانه بسته بندی شده و در کوله پشتی قرار گیرند. اجسام نوک تیز یا سنگین باید طوری چیده شوند که با پشت یا کتف شما تماس نداشته باشند. بنا بر ضرورت شما، لوازم ضروری باید در بالاترین قسمت کوله پشتی قرار گیرند.

 

 

راه رفتن در برف

1- آرام حرکت کنید و هیچ سنگی را به پایین نغلتانید. شما باید انرژی خود را به سه قسمت تقسیم کنید: انرژی صعود، انرژی فرود و انرژی ذخیره و در هنگام حرکت، گامی ثابت و یکنواخت را بردارید،‌ به طوری که بتوانید ساعت ها آن را حفظ کنید بدون آنکه توقفی داشته باشید یا بدنتان عرق کند.

2- در سر بالایی از تند رفتن خودداری کنید، در شیبهای تند در موقع بالا رفتن و حتی پایین آمدن با قدمهای کوتاه و به صورت مارپیچ حرکت کنید.

3- برای جلوگیری از مار گزیدگی به جائی که نمی بینید پرش نکنید.

4- در حرکت، باید ضربان قلب و برداشتن پاها با هم هماهنگ باشند و باید خودتان این هماهنگی را به دست آورید. نفر اولی که در رأس گروه به عنوان پیش رو حرکت می کند باید طول گام های خود را با طول گام های ضعیف ترین نفر در گروه هماهنگ کند.

5- از دویدن بپرهیزید و خود را درگیر مسیرهای ناشناخته نسازید. در موقع باران و رعد و برق پناه گرفته و بدانید رعد و برق غالباً بر قله ها و تیغه های سنگی و مناطق مرتفع برخورد می کند. در این هنگام تمام وسایل فلزی مانند ساعت، کلنگ و کرامپون را از خود دور کرده و در پناه سنگی به فاصله 3 تا 5 متری روی زمین بنشینید و عایقی مانند کوله پشتی یا طناب را زیر انداز خود قرار دهید.

6- به محض مشاهده هوای نامساعد و قبل از بحرانی شدن هوا از پوشش های حفاظتی خود مانند لباس بادگیر، کلاه و دستکش استفاده کنید.

7- حتما بعد از استفاده از کوله پشتی خود در آن را ببندید تا جانوری به داخل آن نرود. اگر لباسی را به درختی آویزان کرده اید در موقع استفاده جیب های آن و یا آستین و پاچه های آن را وارسی کنید. برای وارد نشدن جانوران به داخل چادرتان حتما در هنگام استفاده در آن را ببندید.