به طور کلی سه طرز فکر در این باره وجود دارد که هر یک نیز طرفداران خاص خود را در بین صاحبنظران علوم بدنسازی پیدا کرده است (که البته ما تنها از یکی از آنها طرفداری می کنیم):
1- در هر تکرار در هنگام اعمال فشار ( قسمت مثبت حرکت) عمل دم را انجام داده و در مسیر برگشت به نقطه شروع بازدم کنید.
2- در هر تکرار در هنگام اعمال فشار بازدم کنید و در مسیر برگشت به نقطه شروع عمل دم را انجام دهید.
3- تنها در بین تکرارها تنفس کرده و در طول اجرای بخش مثبت و منفی هر تکرار نفستان را حبس کنید.
بدلیل عدم وجود تعادل هوایی در ریه ها در ابتدای یک تکرار سنگین، پیروی از روش اول برای اکثر افراد غیرطبیعی و نامعمول به نظر می رسد. اگر از نظر فیزیولوژیکی به قضیه نگاه کنیم، روش دوم (انجام بازدم در هنگام اعمال فشار و انجام عمل دم در طول بخش منفی) طبیعی ترین و عقلانی ترین گزینه می باشد.
انتخاب سوم اگر چه به نوعی نسخه ی اصلاح شده روش دوم به حساب می آید ولی در حقیقت خطرناک ترین روش است. در واقع اگر در حین اجرای یک تکرار سنگین نفس را حبس کنید، این احتمال وجود دارد که در حال بلند کردن وزنه از هوش بروید. فرض کنید که اگر این اتفاق در وسط یک ست اسکوات یا پرس سینه رخ دهد چه فاجعه ای به بار خواهد آمد. در این حالت وزنه ممکن است روی سینه، شانه، و یا حتی گردن شما بیفتد که در این صورت می تواند سبب شکستن گردن یا کمرتان شود. تاکنون چندین گزارش در مورد افرادی که بر اثر حبس کردن نفس در حال انجام پرس سینه از هوش رفته و فوت کرده اند گزارش شده است. بنابراین این روش سوم را کلاً فراموش کنید.
از هوش نروید
بیهوش شدن در چنین شرایطی ناشی از عارضه ای به نام «پدیده والسالوا» می باشد. وقتی نفس را حبس کرده و اعمال فشار می کنید، فشار داخل قفسه سینه به شدت افزایش می یابد، خود این مسأله نیز جریان خون به سمت مغز را مختل کرده و می تواند به بیهوشی بیانجامد که در اکثر موارد هم بدون هیچ هشدار و نشانه ای رخ می دهد.
بنابراین به منظور جلوگیری از بروز بیهوشی یا حتی موارد خطرناک تر در حین انجام یک تکرار، وقتی در حال فشار دادن وزنه هستید نفس را با شدت تخلیه کنید؛ سپس، در موقع برگشتن به نقطه شروع عمل دم را انجام دهید به شما قول می دهم پس از چند جلسه تمرین که نحوه تنفستان را به طور دقیق زیر نظر بگیرید، این مسئله برایتان به فرآیندی اتوماتیک و درونی تبدیل خواهد شد.