من و تو

در زندگی زخم هایی هست

این دردها را نمی شود به کسی اظهار کرد،
چون اهمیتی ندارد که دیگران باور کنند یا نکنند،
فقط می ترسم که فردا بمیرم
و هنوز خودم را نشناخته باشم.

 چشمانت را نمی فهمم

هیچ وقت ارتباط برقرار نکردم
با هنرهای مفهومی !
با من سنتی
به زبان ساده ی نوازش؛
با دستانت !
حرف بزن ...

 فقط خدا میداند بعضی حرف ها اگر به وقتش زده شود چه معجزه ها که نمیکند،

مثلا وسطِ خلوتِ شبانه یِ من و هندزفری ام پیام دهی " بیداری؟"
و من تا خودِ صبح بیدارتر باشم...