کلبه مجازی آرام...

بنام خدایی که دغدغه ی از دست
دادنش را ندارم...

اینجا کلبه  مجازی آرام است

در کوچه من که پا میگذاری احترام بگذار 

به تمام قانون های نانوشته اش به تمام ساکنین بی ساکنش 

به تمام وجب به وجب خاک مجازیش

اینجا که می آیی آرام و بی صدا...

دوستم اگر می آیی همانطور آرام هم ترکش کن

از این کلبه غریب و غم گرفته چیزی نصیبت نمی شود

اگر می آیی که خنجری باشی بر دل غم گرفته اش 

نیامدنت را به بودن و حک شدن اسمت ترجیح می دهد 

اینجا کلبه من با تمام بدی ها و خوبیهایش

آرامگاهی برای قلب خسته و زخم خورده ی من است.. 

بگوشه ای پناه میبرم از دست دنیایی پر از ریاء و دروغ 

شاید بهترین پناهگاه برای معصومیتم رواندازی از خاک باشد

که مرا بدور از هر گناهی نگه میدارد.. 

کلبه ای ساخته ام برای دل

که دیگر سرما نفوذ نمیکند

ویا گرمای شدید دل را نمی سوزاند

تنها،یک قاصدک در آن هست

آدمی؟!؟هیچ رهگذری از این کوچه عبور نخواهد کرد

کلبه ای که ساخته ام از ترنم باران است

کلبه ایی که ساخته ام کَس را در خود راه نمی دهد!

در این کلبه فقط دل، باران، خاطرات حضور دارند

اینان برایم باقی خواهند ماند...

اینجا کلبه ی دل من است ، شش دانگش هم به نام خداست .

شاید دیر به دیر دست به قلم بشم

ولــــــــ ــــــی وقتی شدم دست خالی نمیرید از کلبه دلم !!! 

البته هرچی صاحبش بخواد

مواظب خوبی هاتون باشـــــــــــــــید