دست چاپی برای یک نوجوان جنگ زده

در همین حال "مایک ابلینگ" بنیانگذار یک سازمان غیرانتفاعی موسوم به "آزمایشگاه ممکن ها" در لس آنجلس و سازنده وسایل دسترسی آزاد برای یاری به افراد دچار چالش های فیزیکی، از این حادثه مطلع شد و برای کمک به این نوجوان اقدام کرد.

در حالی که بسیاری از مردم در انفجارهای جنوب سودان دست یا پای خود را از دست می دهند عرضه دست و پای مصنوعی به این قربانیان اولویت های سازمان های بشردوست نیست؛ دستکم هنوز این امر دغدغه این سازمان ها نشده است.

ابلینگ در نوامبر 2013 به امید یافتن دنیل و ساخت دست مصنوعی برای او عازم سودان شد. وی در این سفر یک ماهه چاپگر، قرقره های پلاستیکی و تعدادی سیم با خود برد. این چاپگرهای سه بعدی که قطعات پروتزی پلاستیکی تولید می کنند دستگاه فناوری پیشرفته ای هستند اما بازوی به دست آمده واقعا ساده و یک دستگاه مکانیکی است.

حرکات دست موجب حرکت سیم های داخل این ساختار پلاستیکی می شود که  رباط دست کار می کنند. وقتی کاربر بقیه بازو را خم و راست می کند، سیم ها کشیده شده و انگشتان را خم می کند.

الیوت کوتک یکی دیگر از مدیران "آزمایشگاه ممکن ها" گفت: موقعیت هایی وجود دارد که این فناوری نمی تواند چاره ای فراهم کند چرا که این پروتز باید به بخشی از بدن متصل شود. با این فناوری در حال حاضر کمک به افرادی که هیچ بخشی از دستشان باقی نمانده دشوار است.

این پروژه از ابتدا به "پروژه دنیل" معروف شد اما هرگز مشخص نبود که آیا دنیل بتواند از این درمان استفاده کند یا خیر.ساخت این دست مصنوعی طی تنها چند روز و با صرف هزینه 60 پوندی طول کشید.پس از اتصال این دست مصنوعی به دست قطع شده دنیل، او توانست یک قاشق را بلند کند.

ابلینگ در مدت زمانی که در سودان و در تلاش برای کمک به دنیل سپری می کرد با دکتر تام کاتنا آشنا شد و بقیه این شیوه درمان را به او سپرد تا بتواند به قربانیان سودانی کمک کند. اکنون از زمان بازگشت ابلینگ به کشورش، با استفاده از دستگاه چاپ سه بعدی که برای دکتر کاتنا باقی گذاشته است هفته ای یک پروتز مصنوعی تولید می شود.

بر اساس این گزارش با توجه به وضعیت اقلیمی سودان، محققان مجبورند شب ها که هوا خنک است برای ساخت این پروتزها اقدام کنند.

هشت بومی منطقه که چگونگی ساخت این پروتز ها را آموخته اند دست های ساخته شده را مونتاژ کرده و آنها را برای بیماران سفارشی و  شخصی سازی می کنند.