نگاه تلخ

نگاه تلخ

بقچه ی تنهایی خویش را می گشایم

و نیم نگاه تلخ احساسم را

بر آرزوهای رفته بر باد

عبور می دهم

و فانوس رویاهایم را

که به شکرانه ی نگاه عاشقت

بر سر در دلت آویختم

به تماشا می نشینم

و می بینم که زیر این مهتاب شبانه ی بی تو

دیگر در آن سویی نمانده

چرا که یک شب ، بی هیچ بهانه ای

رفتی زپیشم

و پاییز وجودم را به شلاق بی رحم زمستان سپردی

و من تنها به یادت پرپر شدم

و هنوزم که هنوزه

بیگناه در چشم انتظاری دیدارت می سوزم

هر چند به بی اعتباری آمدنت ایمان دارم.