مسیر درد

مسیر درد

بر مسیر سمت نگاهت

دردی عمیق ریشه دوانده

که شکیبایی ترا دهن کج می کند

تا از مسیر صبوری و طاقت

به بیقراری تسلیم رهنمونت گرداند

و زوال روحت را، به پایکوبی شبانه گور پیوند زند

و ناقوس مرگ را در گوش خلق به صدا در آورد

برخیز و با ریشه های دردت پنجه در افکن

که توانی فراتر از تصورت درتو می بینم

 اگر مرد این میدانی...

...................................................................................................................................

سهم دل

آنگاه که چاردیواری

سکوت مرگ را

در باور خویش به امروز و فردای عمرت

قاب کردی

و سهم دلت را جز به آه واشک

منزل ندادی

و چشمان خویش را جز به روی

ویرانی نگشودی

تلخ کامی این زندگی

تا آخر دنیا

سایه سنگین

تمامی روزهای عمرت شد.