دلواپسان میانه

دلواپسان میانه
میانه چندین دهه است که در سیاست تخریب شخصیتی حرف اول را میزند و همچنان در این میدان میتازد تا مقام اول را حفظ کند و مردم نیز به این نوع سیاست میدان داده و قبول کرده اند و شهرستان میانه درهر دوره انتخاباتی همچنان از یک سوراخ گزیده میشوند.
اصولا همه همشهریان دو دوره ی پیش انتخاباتی را بخاطر دارند، رقابت بین دو تن از نمایندگان و حامیان این دوکاندید!!
بخاطردارند که چه شعار هایی به هم میدادند که در شان یک کاندید مجلس شورای اسلامی نبود و همینطور باعث تخریب فرهنگ شهرستان می شدند.
و این سیاست تخریب شخصصیتی هنوز در میانه حرف اول را می زند و در این دوره حامیان هر کاندیدی برای کاندید مورد نظر خود گروه تشکیل داده و خود را دلواپس میانه معرفی می کند در حالی که عمده فعالیتشان تخریب شخصیت فرهنگی سیاسی کاندیدهای دیگر و بخصوص نمایندگان فعلی هستند.
لازم به ذکر است که عقب ماندگی میانه مدیون کم کاری های تک تک مردم میانه هست نه فرد یا مقام خاصی.
برفرض مثال تا به حال چند نفر از رییش سفیدان و جوانان روشنفکر میانه با هم متحد شده و به فرمانداری به علت بی مسئولیتی شوراهای شهر اعتراض کرده ایم؟؟؟؟
یا در سالهای گذشته چند بار با هم متحد شده و از نمایندگان و یا شوراها و یا فرمانداری شهرستان میانه کاری را خواسته ایم که انجام دهد و نتوانستند؟؟؟؟
آیا تا به حال به صورت دسته جمعی و جدی پیگیر مشکلات شهری بوده ایم؟؟؟؟
نماینده ،شهردار،شورا،فرماندار،... یک نفراست مثل عموم مردم،بیشتر از این نیست، شاید قدرتی داشته باشند که قطعا دارند ،ولی قدرتی که در اجماع و اتحاد مردم است هیچ یک از مسئولان به تنهایی قادر به این قدرت نیست.

باور کنید تا من و تو (ما) همگی باهم چیزی را از مسئولان طلب نکنیم چیزی هم اتفاق نمی افتد، و میانه همان میانه ای خواهد بود که بود که هست و شاید بدتر.
به جای اینکه برچسب خیانت به هریک مسئولان بزنیم،نگاهی به خود بی اندازیم که ما از آنها چه خواسته ایم،آیا اصلا چیزی خواسته ایم؟ یا فقط نشسته ایم و منتظر مانده ایم کاری انجام شود و موقعی که انجام نشده برچسب خیانت به مسئولان زده ایم.
انتخابات نزدیک ست و اگر میخواهیم بعد از گذشت چند سال برچسب خائن بودن را به فرد منتخب شهرمان نزنیم و اگر میخواهیم بعد از انتخابات نگوییم که فلانی خائن است بهتره دست به دست هم دهیم و هر کدام از عزیزانی که به عنوان نماینده مردم انتخاب شد، به جای اینکه منتظر باشم تا کاری برای شهر انجام دهد باهم هم صدا شده و از او بخواهیم که کاری برای شهر انجام دهد و پیگیر خواسته هایمان باشیم.
(به امید روزی که دست در دست هم داده و میانه را کنیم آباد.)