ثبت ۳۴۷ فقره طلاق در سال گذشته؛
بیکاری سبب مشکلات عدیده ای از جمله افزایش طلاق، اعتیاد و بسیاری از ناهنجاریهای اجتماعی است که باید چاره اندیشی و مهار شود.
افزایش آمار بیکاری در هر منطقه میتواند زمینه ساز بروز مشکلات و معضلات اجتماعی و پایین آمدن روحیه امید به زندگانی در میان اقشار مختلف جامعه شود. این موهم در میانه به عنوان وسیعترین شهرستان در استان آذربایجان شرقی و به لحاظ پراکندگی بخشها و روستاهای تابعه، میتواند عاملی نگران کننده در مسیر توسعه و آبادانی این منطقه بشمار آید.
افزایش گرایش به طلاق و زندگی مجردی در بین جوانان در سایه بروز مشکلات مالی و نبود شغل مناسب، یکی از موضوعاتی است که در چند سال گذشته با روند صعودی خود در سطح شهرستان میانه نظم حاکم بر جامعه و آرامش روحی بسیاری از خانواده ها را برهم زده است.
در این میان نقش دولت و متولیان امر در بحث ازدواج که در فرهنگ و دین ما نیز مورد تاکید قرار گرفته، بیساز حائز اهمیت است. دولت باید در مباحث آموزشی و چه در زمینه ی فراهم ساختن فرصت های شغلی بصورت فعال نقش ایفا کند.
بنا پیگیری خبرنگار میانا در ۱۱ ماهه آخر سال ۹۳ تعداد ۳۴۷ فقره طلاق در دفاتر رسمی ثبت ازدواج و طلاق شهرستان میانه به ثبت رسیده است که نسبت به طلاق های ثبت شده در سال ۹۲ با ۳۲۳ مورد، علی رغم بالا بودن آمار، روند افزایشی نیز به خود گرفته است.
همچنین شهرستان میانه با ۱۷۵۲ مورد ازدواج در سال ۹۳ با آمار نگران کننده نسبت به مدت مشابه در ۱۱ ماهه آخر سال ۹۲ با ثبت ۲۰۷۵ مورد نیز با کاهش روبه بوده است.
طلاق علل متعددی دارد و کمتر می توان برای آن علل محدودی را در نظر گرفت. طلاق از آن دسته پدیده های اجتماعی است که دارای علل متعدد و در اکثر مواقع پیچیده است اما شاید بتوان یکی از عواقب این مسئله را در آمار رسمی اداره ثبت و احوال شهرستان میانه جستجو کرد .
در حال حاضر ۸۵۰۰ نفر از جمعیت کل شهرستان میانه بیکار هستند که به گفته مسئولین ۴۵ درصد این بیکاران، در سایه عملکرد جزیره ای دانشگاه ها و تب مدرک گرایی در بین جوانان، فارغ التحصیلان دانشگاهی را تشکیل می دهند.
در حالی که شهرستان میانه با آمار ۱۳ درصدی رتبه نخست بیکاری در استان را به خود اختصاص داده است به جرات می توان گفت این آمار نگران کننده زنگ خطری برای مسئولین و متولیان امر در شهرستان میانه است.
از سوی دیگر آمار جمعیت شهرستان میانه از ۱۸۷۸۷۰ نفر در سال ۱۳۸۵ به ۱۸۵۸۰۶ نفر در سال ۱۳۹۰ حکایت دارد که این مسئله نیز ناشی از نبود فرصت های شغلی و مهاجرت از روستاها به دلیل کمبود امکانات و فراهم نبودن زیر ساخت های لازم برای توسعه است.