یه سوال دارم؟

جناب سندی در یکی از شاهکارهایشان می فرمایند:
آی موخرمایی، چشم عسلی، دختر اهوازی!
.
.
.
.
.
.
.
.
سپس در انتهای این بند میفرمایند:
تموم هستی ام کردم فدایت، فدای اون دو چشمون سیاهت!
حال به نظر شما کدام گزینه صحیح است؟
1.ایشان دو دوست دختر با رنگ چشم های عسلی و سیاه داشته و در میان شعر گفتن این دو را باهم قاطی نموده اند!
2.خواسته یک تیر و دو نشان بزنه
3.طرف در حین شعر لنز مشکی گذاشته
4. ایشان به حدی از عرفان رسیده اند که برای ما قابل درک نیست!