کاری که بر عهده توست طعمه تو نیست بلکه برگردنت امانتی است

روز 21 مرداد سال 91 حادثه ای دلخراش برای چندین هزار انسان رخ داد. برخی‌ها  از دنیا رفتند و برخی‌ها مجروح و صدمه جانی دیده و تعداد بیشتری صدمه مالی دیدند و سایر هموطنانشان روحشان آزرده شد.

در این نوشته کاری به حاشیه‌ها و کم کاریها از صدا و سیما گرفته تا منتخب ملت (رئیس جمهور) و استفاده‌های تبلیغاتی برخی جریانات از این فاجعه را ندارم. ولی در آن روزها خبری در رسانه ها خودنمایی کرد که همه را اندکی به آینده امیدوار کرد :

بازسازی روستا ها و خانه ها تا دو ماه و قبل از رسیدن موج سرما

که متاسفانه تا بحال رنگ واقعیت به خود ندیده، و آنطور که به نظر می‌رسد قرار هم نیست به این زودیها به نتیجه برسد.

روی سخنم در این مطلب با نمایندگان محترم و بزرگوار شهرستان میانا می‌باشد.

از آنجایی که هر دو بزرگوار عزیز در این سایت حامیان یا نماینده‌هایی دارند تا گزارش کارهای خود را به اطلاع عموم برسانند، این مطلب را قرار دادم تا بلکه به گوش این عزیزان برسد.

جناب آقای مددی به عنوان رئیس مجمع نمایندگان استان و جناب آقای حسینی به عنوان نمانیده ویژه مجلس شورای اسلامی در امر بازسازی، بنده به عنوان یک شهروند میانالی ( شاید هم  برخی دوستان دیگر) از شما خواهشمندم که گزارشی را از روند کار بازسازی و کمک به هموطنانمان ارائه دهید. اینکه چه کارهایی انجام داده‌اید، چه کارهایی در دست اجرا دارید، چه برنامه هایی برای پیشبرد هر چه سریعتر این روند دارید،... ؟ اینکه کی میتوانیم لبخندی بر لبان هموطنانمان ببینیم.

نمی‌دانم که این امر را برای خود به عنوان دغدغه و یک مسئله مهم کشوری تلقی می‌کنید یا نه، نمی‌دانم قدرت و اختیارات شما در چه حد هست، نمی‌دانم که آیا اصلا آنها در یادتان هستند یا نه و شاید و صد البته خیلی چیزها را نمی‌دانم، اما امیدوارم فقط به عنوان یک انسان تمام تلاشتان را برای عزیزانمان انجام دهید، تا فردا روز بعد از تحویل میز و سمت خود شرمنده ولی نعمتان خود، خدای خود و صد البته وجدان خود نباشید.

این روزها مردم در فکر مراسم ماه محرم هستند، بیایید به این فکر کنیم که حسین (ع) در گرمای سوزان و تشنه لب در کربلا، مظلومانه شهید شد، نگذاریم شیعیان آن حضرت در برف و سرمای سوزناک، تنها و بی کس بمانند.

 باور کنید قلب و ذهنمان همواره در قاراداغ بوده و هست. سرمای آذربایجان وحشتناک هست.

امام علی (ع) در نامه اش به اشعث بن قیس، کارگزار آذربایجان نوشت: کاری که بر عهده توست طعمه تو نیست بلکه برگردنت امانتی است و تو در نظارت بالا دست خود هستی، تو را نرسد آنچه به شهروندان فرمایی و بدون دستور به کار دشوار در آیی. در دست تو مالی از اموال خداوند عزوجل است و تو خزانه دار آنی تا آن را به من بسپاری. امیدوارم برای تو بدترین زمامدار نباشم. (نهج البلاغه ، نامه شماره 5 ، الامامه و سیاسه ج 1 ،11)