جز تو پناهی ندارم.

در سال قحطی ,صاحبدلی پریشان حال,غلامی را دید که بسیار شادمان بود.

پرسید؟چطور در چنین وضیعتی شادمنی میکنی؟

گفت من غلام اربابی هستم که چندین گله و رمه دارد و تا وقتی که برای او کار میکنم روزی مرا میدهد.

صاحبدل به خود گفت:

شرم دارم که یک غلام به اربابی با چند گوسفند توکل کرده و غم به دل راه نمی دهد.

و من خدایی دارم که مالک تموم دنیاست و نگران روزگارم هستند.