اهل دل بدووند...

اهل دل بدووند...

1-امام صادق (عليه السلام)مي فرمايند:

شهر قم را قم ناميده اند،زيرا اهل قم گرد قائم آل محمد(عليه السلام)جمع مي شوند و بااوقيام مي كنند و در اين راه را استقامت مي ورزند و او را ياري مي دهند.

  سفينه البحار ،ج2،ص 446

2-پيامبر عزيز اسلام (صل الله عليه واله) مي فرمايند:

خوشا به حال كسي كه قائم اهل بيت مرا درك كند و پيش  از قيامش به او اقتدار نمايد .دوست اورادوست بدارد و از دشمن وي بيزاري جويد و ولايت امامان هدايتگر پيش از او را نيز بپذيرد.اينان دوستان من و مورد علاقه و محبت من و گراميترين امت من در نزد من هستند.

  بحار الانوار،ج52،ص129،غيبت طوسي 

3-امام حسن عسكري (عليه السلام)مي فرمايند :

سوگند به خدا حضرت مهدي –عجل الله تعالي فرجه الشريف –آن قدر غايب مي شود كه در زمان غيبت (طولاني اش )از هلاكت نجات نمي يابد مگر كسي كه خداي بزرگ ،اورا بر عقيده به امامت مهدي (عجل الله تعالي فرجه)ثابت گرداند و به او توفيق دهد كه براي تعجيل فرجش دعا كند.

كمال الدين ،ج2 ،ص 384

4-امام جواد (عليه السلام)مي فرمايند:

قائم ما حضرت مهدي –عجل الله تعالي فرجه الشريف –است كه واجب است در دوران غيبت او انتظارش را بكشند ،ودر زمان ظهورش از  وي اطاعت كنند ،واوسومين فرزند من است.

كمال الدين ،ج2 ،ص377

5-حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام)مي فرمايند :

(چون حضرت مهدي (عجل الله تعالي فرجه) ظهور كند )هواپرستي را به خدا پرستي باز گرداند ،پس از آنكه خداپرستي را به هواپرستي باز گردانده باشند .افكار و نظريات را  طبق قرآن باز گرداند ،پس از آنكه قرآن را طبق افكار و نظريات باز گردانده باشند.

بحار النوار ،ج51،ص 130/نهج البلاغه

6-امام صادق (عليه السلام) مي فرمايند :

سوگند به خدا امام شما ساليان درازي غايب مي شود ،و چشم هاي مومنين در فراق او اشكباران است.

بحار النوار ج51،ص 147،غيبت نعماني 

7-امام سجاد (عليه السلام)مي فرمايند :

مردماني كه در زمان غيبت مهدي (عجل الله تعالي فرجه)به سر مي برند و معتقد به امامت او و منتظر ظهور وي هستند ،از مردمان همه زمانها برترند ،زيرا خدايي كه يادش بزرگ است به آنان خرد و فهم و شناختي ارزاني داشته است كه غيبت امام براي آنان مانند حضور امام است .

بحار النوار ،ج52،ص 122،احتجاج.

8-شخصي از امام صادق (عليه السلام) سوال كرد:

 چگونه بر حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه)سلام كنيم ؟حضرت در پاسخ به او فرمودند :

تقول :السلام عليك يا بقيه الله . مي گويي :سلام بر تو اي ذخيره الهي !

بحار الانوار ،ج52،ص 373 / تفسير فرات بن ابراهيم.

9-امام صادق (عليه السلام)مي فرمايند :

هنگامي كه حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه)قيام كند ،هيچ زميني نماند مگر اينكه در آنجا گلبانگ ( اشهد ان لا اله الاالله و اشهد ان محمد رسول الله ) بلند گردد.

بحارالانوار ،ج52،ص 340،تفسير عياشي .

10-پيامبر اكرم (صل الله عليه واله)مي فرمايند :

مهدي (عجل الله تعالي فرجه)طاووس بهشتيان است.

بحار الانوار ،ج51،ص105 / طرائف .

11-امام سجاد (عليه السلام)مي فرمايند :

هنگامي كه قائم ما قيام كند خداي بزرگ عيب و بيماري و كسالت را از شيعيان ما بر طرف مي سازد ،ودلهاي آنان را مانند پاره هاي آهن محكم مي كند ،وبه هر نفر از آنان نيروي چهل نفر مي دهد،و آنها فرمانروايان زمين و سران اجتماع خواهند بود .

بحارالانوار ،ج52،ص 316/خصال .

12-امام صادق (ص )مي فرمايند :

دانش بيست و هفت حرف است .آنچه پيامبران  آورده اند دو حرف است و مردم هم تاكنون بيش از آن دو حرف را نمي دانند .پس هنگامي كه قائم ما قيام كند بيست و پنج حرف ديگر را گسترش مي دهد و در ميان مردم منتشر مي سازد و آن دو حرف را هم به آن ضميمه نموده تا آنكه بيست و هفت حرف خواهد شد .

بحار الانوار ،ج52،ص336/خرايج راوندي .

13-امام باقر (عليه السلام)مي فرمايند :

هنگاميكه قائم اهل بيت (عجل الله تعالي فرجه)قيام كند اموال را به صورت مساوي تقسيم مي نمايد و عدالت را در بين مردم برقرار مي سازد .پس هر كس او را اطاعت كند ،خدا را اطاعت كرده است . و هر كس از او سرپيچي نمايد ،از خدا سر پيچي كرده است وآن حضرت را مهدي ناميده اند ،زيرا مردم را به سوي امر پنهاني هدايت مي نمايد.

بحار الانوار ،ج52،ص 350/غيبت نعماني .

14-پيامبر عزيز اسلام (صل الله عليه واله)مي فرمايند :

خوشا به حال كسي كه مهدي (عجل الله تعالي فرجه)را ديدار كند ،وخوشا به حال كسي كه او را دوست دارد ،وخوشا به حال كسي كه قائل به امامت وي باشد .

بحار الانوار ،ج52،ص 309/عيون اخبار الرضا 7.               

15-پيامبر عزيز اسلام (عليه السلام)مي فرمايد :

روز قيامت برپانخواهد شد تا اينكه قائم به حق از ماست قيام كند و اين امر هنگامي محقق مي شود كه   خداي بزرگ با او اجازه قيام دهد و هر كس از او اطاعت كند نجات يابد و هركس از وي سرپيچي كند نابود شود .      

بحار الانوار ،ج51،ص 65/عيون اخبار الرضا 7.

16-حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام)مي فرمايند :

اگر قائم ما قيام كند آسمان باران خود را فرو مي ريزد ،و زمين نباتات خود را بيرون مي دهد ،وكينه ها از دل بندگان خدابرطرف مي شود ،ودرندگان و چهار پايان با هم ساخته ،از يكديگر رم نمي كنند ،تا جايي كه زني كه مي خواهد راه عراق تا شام را بپيمايد همه جا قدم بر روي سبزه و گياهان مي گذارد و زينتهاي خود را بر سر دارد (وكسي طمع به آن نمي كند )،نه درنده اي به او حمله ور مي شود ،ونه اواز درندگان وحشت دارد .

بحار الانوار ،ج52،ص 316/خصال .

17-حضرت اميرالمومنين علي (عليه السلام)مي فرمايند:

در انتظار فرج باشيد و از رحمت و كارگشايي خدا نااميد نشويد ،زيرا بهترين اعمال در نزد خداي بزرگ انتظار فرج است.

بحار الانوار ،ج52،ص 123/خصال

18-امام باقر (عليه السلام)مي فرمايند :

اگر من زمان حضرت مهدي (عجل الله تعالي فرجه)رادرك مي كردم خود را براي خدمت به او نگاه مي داشتم و آماده مي نمودم.

بحار الانوار ،ج52،ص243/غيبت نعماني .

19-امام صادق (عليه السلام)مي فرمايند :

براي حضرت صاحب الامر (عجل الله تعالي فرجه)غيبتي است .در اين دوران غيبت هر بنده اي بايد تقواي الهي پيشه سازد و در دين خود چنگ زند (وبه آن پايبند باشد ).

بحار الانوار ،ج52،ص 135/غيبت نعماني .

20-امام صادق (عليه السلام)مي فرمايند :

امام خود را بشناس .اگر امام خود را شناختي چه ظهور زود تر اتفاق افتد يا دير ،به تو زياني نمي رساند.

بحار الانوار ،ج52،ص141/غيبت نعماني.

21-از امام صادق (عليه السلام) سوال شد:

آيا حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه)به دنيا آمده است ؟ حضرت در پاسخ فرمودند:

نه ،ولي اگر زمان اورادرك مي كردم در تمام روزهاي زندگاني ام در خدمت او مي بودم .

بحار الانوار ،ج51،ص148/غيبت نعماني .

22-امام صادق (عليه السلام)مي فرمايند :

هر كس پس از نماز صبح و ظهر بگويد : (اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم )نمي ميرد تا اينكه قائم آل محمد (عليه السلام)را درك كند .

سفينه البحار ،ج2،ص49.

23-امام صادق (عليه السلام)مي فرمايند :

هر كس دوست دارد از ياران حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه)باشد پس منتظر ظهور او باشد و اگر به راستي منتظر ظهور آن حضرت است به پرهيزكاري واخلاق نيكورفتار نمايد .و چنانكه اين شخص پيش از قيام حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه)بميرد پاداش كسي را دارد كه حضرت را درك مي نمايد.

   بحار الانوار ،ج52،ص 140/غيبت نعماني .