عنایت خاص حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) نسبت به سالکان

بسم الله الرحمن الرحیم

حضرت اباعبدالله الحسین(علیه‌السلام) عنایت ویژه‌ای نسبت به سالکانِ طریقِ توحید دارد و این به خاطر ویژگی‌های خاص حضرت نسبت به سایر اولیاء است.

اگرچه هر کدام از پیامبران و اولیای الهی به اقتضای امر الهی و نسبت به شرایط زمانی، مکانی و غیره که داشته‏اند و نیز به اقتضای وظیفه، گوشه‏ای از فضایل و کمالات ذاتی خود را آشکار کرده‏اند؛ ولی شرایط در زمان حضرت سیدالشهدا(علیه‌السلام) به گونه‏ای بوده که موقعیت بیشتری برای اظهار کمالات روحی ایشان فراهم گردیده و مشیّت‏ الهی نیز بر این بوده که کمالات زیادی از ایشان بروز یابد. و آن حضرت به عنایت الهی، به آن اقتضا و خواست الهی پاسخ مثبت داده و به این ترتیب در هر دو عالم، دارای ویژگی‏های منحصر به فردی نسبت به دیگر اولیای دین گردیده است.

چنانکه یکی دیگر از اولیای الهی غیر از ایشان حتّی خود رسول‌الله(صلی‌الله علیه وآله)، آن چه را که امام حسین(علیه‌السلام) مأمور به ظهور دادن آن بود، ظهور می‏داد، او دارای این خصیصه شده و "سیدالشهدا" نام می‏گرفت. بنابراین، اگر همه‏ انبیا و اولیا(علیهم‏السلام) و ملائکه‏ الهی و دیگر موجودات متوجّه چنین شخصیتی شوند و بر او بگریند و به واسطه او تعالی یابند، چیز بعیدی نخواهد بود؛ زیرا تنها اوست که چنین خصیصه‏ و ویژگی را نسبت به دیگران دارا است هر چند پیامبر اکرم(صلی‌الله علیه وآله) و امام علی(علیه‌السلام) از او افضل باشند.  در روایات زیادی به این مسأله اشاره شده است:

1. پس از آن که رسول اکرم(صلی‌الله علیه وآله) در زمان کودکیِ سیدالشهدا(علیه‌السلام) خبرِ شهادت ایشان را به امّ‏سلمه اطّلاع می‌دهند، امّ‏سلمه عرض می‏کند: "از خداوند بخواهید که این امر اتفاق نیفتد" حضرت در جواب می‏فرماید: خواستم، ولی خداوند به من وحی فرمود:

"أَنَّ لَهُ دَرَجَةً لا یَنالُها أَحَدٌ مِنَ المَخلُوقینَ ..." (بحار الأنوار، ج‏44، ص 225)

مقامی برای اوست که هیچ یک از آفریده‏ها به آن نخواهند رسید.

واضح است که اطلاق‏ جمله‏ "لا یَنالُها أَحَدٌ مِنَ المَخلُوقینَ"، همه‏ آفریده‏ها حتّی پیامبران و اولیای الهی و ملائکه‏ مقرّبین را در برمی‏گیرد.

2. امام صادق(علیه‌السلام) فرمود:

"زُورُوا الحُسَینَ(علیه‌السلام) وَ لا تَجفُوهُ فَإِنَّهُ سَیِّدُ شَبَابِ أَهلِ الجَنَّةِ مِنَ الخَلقِ وَ سَیِّدُالشُّهَداءِ." (بحار الأنوار، ج‏14، ص 168)

حسین(علیه‌السلام) را زیارت کنید و به او ظلم و جفا نکنید؛ زیرا او آقای جوانان اهل بهشت از میان مخلوقات، و سرور شهیدان است.

تعبیر "لا تَجفُوهُ" در کلام امام(علیه‌السلام)، نسبت به هیچ یک از پیامبران و اولیای الهی وجود ندارد، درحالی‌که همه‏ آنان به سبب زحماتی که در راه هدایت مردم‏ کشیده‏اند، بر دیگران حقّ دارند. امام صادق(علیه‌السلام) با این تعبیر گویا به عظمت سیّدالشّهدا(علیه‌السلام) در حفظ آثار و زحمات انبیا و اولیا(علیهم‏السّلام) اشاره می‏فرماید.

هم چنین عبارت‏ "سَیّدُ شَبابِ أَهلِ الجَنَّةِ مِنَ الخَلقِ"، درحالی‌که همه‏ اهل بهشت از جمله پیامبران و اولیا(علیهم‏السّلام) جوان‏اند، اشاره به برافروختگی خاصّ آن حضرت در جمال و کمال در بهشت دارد.

و نیز جمله‏ "سَیِّدُالشُّهَداءِ"، همه‏ شهیدانِ عالم، از آدم(علیه‌السلام) تا انقراض عالَم حتّی پیامبران و اولیای شهید(علیهم‌السلام) را در برمی‏گیرد.

منبع: کتاب فروغ شهادت، آیت الله سعادت­پرور(پهلوانی)