اسكناس های پنج هزار تومانی و جریان حدیث جعلی!!

چند ساله که اسکناس 5 هزار تومانی منتشر شده ؟؟؟ در این همه سال توجه کرده بودید که نقشه ی چاپ شده ی ایران بدون دریاچه ارومیه است ؟

چندی پیش در سایه دولت آقای احمدی نژاد و شاید در پی حوادث خرداد 85 و برخلاف شعار سال 86 (اتحاد ملی و انسجام اسلامی)، بانك مركزی اقدام به چاپ اسكناس های پنج هزار تومانی كرد كه در مرحله نخست با تحریم استفاده از این اسكناس بین مردم و بازاریان در شهر های مختلف آذربایجان (مخصوصاً در تبریز) مواجه شد و همزمان با آن، سیل جوك های اس ام اسی در رابطه با طرح مضحك روی این اسكناس سرازیر گشت تا اینكه بانك ها با تزریق این نوع اسكناس به خودپرداز ها (كه دیگر راه برگشت ندارند) سرانجام توانستند آن را در جیب مردم جای دهند!

طرح اسكناس بگونه ای بود كه روی آن، به تعداد كلمه ایران و Iran، از كلمه فارس و Persian استفاده شده و همچنین موفقیت دستیابی به انرژی هسته ای در ایران (كه نتایج آن را در قطعی مكرر برق دیدیم) تنها به بخشی از ملت ایران نسبت داده شده است. نكته ای كه توجه همگان را در اولین برخورد با طرح پشت اسكناس جلب می كند، درج یك حدیث كاملاً جعلی از پیامبر اكرم (ص) است!!!

می دانیم كه پس از حمله اعراب به ایران به مدت چهارصد سال، زبان عربی، زبان رسمی و اجباری در ایران بود. (برخی ها معتقدند كه از این رو به فارسی یا همان افغانی، زبان دری می گویند چون در این مدت زبان "مادری" مردم بود. ولی این موضوع صحت ندارد و كلمه "دری" از "درباری" گرفته شده چرا كه در دربار حاكمان ترك ایران به جهت خنده و شوخی به دلقك ها می گفتند تا فارسی صحبت كنند و با توجه به لهجه خنده داری كه از تقابل ساختار آوایی كامل زبان تركی با ساختار غیر ملودیك و غیر ریشه ای فارسی ناشی می شود، بتدریج زبان فارسی به مانند ترویج لهجه برره ای سریال ماجرا های برره تلویزیون بین مردم به زبانی فارسی دری شهرت یافت.)

خلاصه، در مدت حاكمیت زبان عربی و با توجه به تعصبات اعراب، ایشان حدیث های جعلی ای به پیامبر اكرم (ص) جهت تحقیر قوم پارس نسبت دادند. (از آن جمله می توان به این حدیث اشاره كرد: "در جنت مردمان به زبان عرب سخن می رانند و در جهنم به زبان عجم (فارس) تكلم می كنند.") این طرز فكر بین دانشمندان ایرانی از جمله خوارزمی، ذكریای رازی، ابوعلی سینا و مخصوصاً ابوریحان بیرونی نیز صادق بود به گونه ای كه كتب همه این دانشمندان به زبان عربی است (و شاید از همین روست كه اعراب از لفظ "عالم عربی" برای این دانشمندان ایرانی استفاده می كنند).

در پی این تسلط كامل نژاد عرب بر قوم فارس، تفكرات تعصب گرایانه قومی پارس نیز به جوش آمده و در پاسخ به حدیث های جعلی اعراب، حدیث جعلی ای ساختند كه علی رغم گذشت چندین قرن، در چند سال اخیر توسط مجریان صدا و سیمای ایران نیز نقل شده بود تا اینكه چند سال پیش در برنامه ای در شبكه چهار سیما كه یك میزگرد علمی متشكل از محققان و روحانیان بود، جعلی بودن این موضوع ذكر شد. (من این برنامه را كامل مشاهده كردم ولی متاسفانه نام برنامه یا زمان پخش آن را بخاطر ندارم)

حال بدون تحقیق كامل و از روی تعصبات قومی، این حدیث بر روی اسكناس ها نقش بست و محققان علم حدیث نیز بر دو دسته تقسیم شدند: گروهی كه جهت ملاحظه اوضاع زمانه ساكت گشتند و گروهی كه بر روی حدیث مانور دادند؛ مثلا گفتند كه پیامبر به صراحت نگفته "قوم فارس"، بلكه دستش را بر روی شانه سلمان گذارده و فرموده "مردانی این چنین"! ویا در جمع با سر اشاره به سلمان كرده و فرموده "مردانی از این قوم"! ولی جعلی بودن حدیث و غرض مروجان آن برای همگان مسجل است:

می دانیم که خداوند در آیه 13 سوره حجرات به صراحت اعلام فرموده که هیچ قومی را بر دیگری برتر نساخته و از سوی دیگر امام رضا (ع) می فرماید که "آنچه را به ما منسوب می کنند اگر مخالف قرآن است نپذیرید" و از طرف دیگر پیامبر اکرم از روی عصمت خود نمی توانست سخنی بر خلاف قرآن بفرماید و باز اگر هم چنین نبود برای حفظ وحدت مسلمین چنین سخنی را نمی فرمودند! در کتاب نهج الفصاحه نیز از تحریف این حدیث سخن به میان آمده است و این از تحریفات شعوبیان است که کارشان قدح و مدح غیر عرب بود. اصل حدیث که بخاری و مسلم و ترمدی در باب تفسیر آورده اند چنین است که "راوی گوید: ما نزد پیغمبر بودیم که سوره جمعه بیامد آیه اول را که وصف بعثت وی در میان امیان است بخواند و به آیه دوم رسید که وصف به هدایت نپیوستگان است. یکی گفت آنها که به ما نپیوسته اند کیانند؟ و پیامبر (که سؤال بی جا را خوش نداشت) در جواب او سکوت کرد آنگاه دست بر سلمان فارسی که در میان حاضران بود نهاد و گفت اگر ایمان به ثریا بودی مردمی مانند این بدان رسیدندی". متن حدیث این است و گویی شعوبیان که غالبا غیر عرب بوده و سلیقه کافی برای جعل حدیث تمام نداشتند "مردمی مانند این" را تحریف کرده به جای آن "مردانی از پارس" نهاده اند و هم در روایت دیگر برای مزید تفضیل "ایمان" را به "علم" بدل کرده اند که به نظر ایشان در عرصه ی مفاخره با عرب اعتبار علم از ایمان بیشتر بوده است.