بسمه تعالی
سلام و تقدیم بهترین آرزوهای سلامتی و پیروزی و بهروزی
از عنوان مطلب کمی پیداست که قرار است چه بگویم
سیستم آموزش و پرورش چیزی نیست که یک وزیر بتواند در طول صدارت خویش بر آن حاکم و یا مؤثر باشد
وقتی قرار است این سامانه 12 سال دوام داشته باشد
و وزیر فقط 4 سال مهلت دارد
درست مثل یک باغچه که تغییر باغبان در آن کاملا مشهود است و کافی است دو باغبان با دو دیدگاه متفاوت به آن بپردازند
آن چه از بین میرود باغ است و نهال و نهایتا میوه
این اصل ایراد اول کار است ونمیدانم مجلس و دولت چنین چیزی را نمیدانند یا مهم نیست، آنقدر ها،
بگذریم
سال هاست معضلی بنام آموزشگاه های خصوصی و غیر انتفاعی و ویژه و فلان و فلان سبز شده
و همه در سایه دو علت اصلی همچنان به زیست انگلی خویش ادامه داده و فساد مورد نیاز خویش را به سایر ارکان
آموزش نیز تسری داده و نهایت سود خاکستری خود را استحصال کرده اند
علت اول کنکور
علت دوم فضای حاکم
ناکار آمدی و عدم توجه دقیق به مسئله آموزش در رویه های موجود در نظام آموزشی هم شده کمک حال این معضلات
عدم تخصیص زمان مناسب به هر تفکری هر چند نادرست ولی مصوب
عدم تخصیص بودجه مناسب به این امر مهم که تصدی آموزش نسل و نیروی کار و تفکر را بعهده دارد
عدم نظارت و نهایتا عدم توانایی در تمهید امکانات ضروری برای آموزش از قبیل معلم کاردان ،مدرسه ی خوب ، کتاب خوب، فضای خوب ، مطلب خوب، برنامه صحیح
همگی شده اند
یک ناندانی کذایی برای عده ای فرصت طلب
و یک معضل اجتماعی و هزینه زا و اعصاب خرد کن برای تمام جامعه
وقتی یک نظام جامع نمیتواند به قدر کافی زمان برای تدارک خویش و اجرای برنامه اش داشته باشدو بود جه ای
هم ندارد
وضع میشود این
مدارس دولتی کلا بی حاصل
مدارس و مراکز آموزشی ویژه وخصوصی کلا کاسب
و نتیجه جماعتی تحصیلکرده ناکار آمد و کار نا بلد و بی اثر و متوقع
چون بسیار هزینه کرده اند و خاصصص بوده اند
مگر یک دانش اموز دبستانی و مثلا راهنمایی قرار است چه کند که این همه مرکز آموزشی و جزوات کمک درسی و
معلم های خصوصی و فلان لازم است
قرار است برکلی استانفورد ماساچوست آکسفورد و یا کجا را تسخیر کنیم که نکردیم
یا قرار است جامعه را این کودکان به جایی ببرند که نبرده اند قطعا
اصلا این فرزندان عزیز ما کجای داستان هستند
و جالب این که اگر این همه نبوغ وجود دارد کو اثرش
نبوغ یعنی برتری از دیگران
یعنی در ایران لشکر هایی نابغه هستند و همه از هم برترند
که البته این حس در همه ما ایرانیان متأسفانه فقط در تخیل وجود دارد و در عمل به پولمان مینازیم و به مدرسه ی فرزندمان
میرسیم به دبیرستانیها
قبلا کنکور شدیدترو سهمناکتر و دانشکاه ها معدود و محدود بودند وضعیت این نبود
الان با این همه دانشگاه و فلان چرا این همه فشار و استرس در تحصیل علوم کنکوری و دبیرستانی
نمیدانم این سؤال من سال ها بی جواب مانده
مگر یک کتاب درسی چقدر مطلب دارد و مگر این کتاب سال های قبل تدریس نشده
که الان شده کابوس
اول یک مطلبی عرض کنم
دوره ما نه کتاب کمک درسی بود نه معلم تقویتی آنچنانی و نه مدارس ویژه خاص
همه هم درس میخواندند و هم کار بلد بودند و هم زندگی میکردند
الان برای فرزندت باید یک مدرسه ی خوب پیدا کنی و هزینه هایش را نیز باید به دوش بکشی
بعد همان مدرسه با آن همه طمطراق کلاس فوق العاده برگزار میکند
که با توجه به گزینش دانش آموزان
نمیدانم کتاب سنگین است
دانش آموز کودن است
معلم ناتوان است
نه ماه کم است
یا بازار داغ است
برادرم اگر دانش آموز کودن است پس معیار شما برای گزینش غلط بوده چرا که اغلب این کلاسها برای عموم
دانش آموزان پیشنهاد میشود و اگر کسی شرکت نکند
پدری فقیر دارد
پدری بی توجه به آینده ی فرزندش دارد(پول مدرسه و هزینه های تحصیل را داده اما اضافی پرداخت نمیکند)
آینده ای تاریک دارد
در خانواده ای بی کلاس زندگی میکند
و جالبتر اینکه در این کلاسها سؤال هایی طرح و حل میشود ومخصوصا در امتحان درج میگردد که نتیجه عدم شرکت در این کلاس ها کاملا مشهود باشد
حالا این مطالب در کلاس های عادی با توجه به فوق العاده بودن مراکز آموزشی ،چرا مطرح نمیشود
فقط بخاطر پول کلاسهای فوق العاده
و ای کاش با همین روند کارتمام میشد
باید دنبال یک مؤسسه آموزشی معتبر هم باشی علاوه بر مدرسه ی خوب و کلاس های فوق العاده
چراییش هم فقط در آمد
و باز جالب تر اینکه
همان مراکز هم که پله ی چهارم ترقی میباشند خودشان کلاسهایی فوق العاده دارند
که اگر شرکت نکنی کل پول و وقتت به هدر رفته و مطالب در آن کلاسها مطرح میشوند
پس شد یک مدرسه ی دولتی
دو مدرسه ی ویژه
سه کلاسهای خاص مدارس ویژه
چهار موسسات فوق آموزشی
پنج کلاسهای فوق العاده ی مؤسسات فوق فوق خاص
که تمام این ها هم با جزواتی ثابت پشتیبانی میشوند
پدرم
برادرم
پسر من برای دستشویی و حمام و ارایشگاه هم وقت ندارد دیگر
و جالب تر اینکه آخرش هم بازار سؤالات کنکور داغ است
پس این همه تدریس کوووووو اثرش
و باز متأسفانه بد تر اینکه جماعتی دانشگاهی داریم بی علم بی عمل
دولت عزیز
حکومت محترم
وزیر گرامی
معلم
معلم معلم معلم
معلم گرانقدر این کتاب برای نه ماه هفته ای دو تا چهار ساعت تدریس برنامه ریزی و تدوین شده
نه 9 ماه و یک تابستان فوق العاده و آن 9 ماه هم روزی 12 ساعت
یا شما ناتوانی که باید بروی پی کارت
یا کتاب سنگین است که باید شما در تدوینش یارا و کوشا باشی که چنین نیست و خودم هم آن ها را خوانده ام
و یا فرزند من کودن و احمق است که اگر چنین است چگونه میتوانی با پول در مغزش مطلب بچپانی
مگر با پول میشود
و اگر با پول میشود بفرما همه احمق هستند دیگر
چرا که در مدارس دولتی هیییچ استعدادی بارور نخواهد شد چرا که یا همه احمق هستند یا مطلبی ارائه نمیشود
وای
وای
وای برما