حساسیت یا لجبازی

سلام

گاه گاه سرکی میزنم به خانواده ، پدرم و مادرم که دوران بازنشستگی خود را در روستای امیراباد گرم سپری میکنند

و از پس انداز دوران کاری خود در آنجا خانه ای و باغچه ای مهیا کرده و اسباب استراحت خویش را فراهم کرده اند

و برای ما و نوه های ایشان هم فرصتی برای صله ی رحم و احترام به بزرگان فامیل پیش آمده است

در این بین بعضی مواقع من هم به سرم میزند در بوم پدری خویش شغلی و مزرعه ای ایجاد کرده تا هم در جهت

تولید ملی حرکتی کرده باشم هم درآمدی مثبت ایجاد کنم و هم از امکانات موجود استفاده بهینه نمایم

یک معضل شیک این وسط وجود دارد

رفت و آمد

بلیط قطار در ایام تعطیل معمولا نایاب و یا کمیاب میباشد و دسترسی به آن تقریبا مشکل و نا ممکن

رفت و آمد با اتوبوس های بین شهری هم با توجه به کیفیت نامناسب اتوبوسها و وضعیت ساعات حرکت و نوع

سرویس دهی خود نوعی پدیده ی جالب و در نوع خود خاص بوده و تحمل آن برای دفعات مکرر تقریبا سخت و

طاقت فرسا میباشد

میرسیم به تزدد با وسیله ی نقلیه شخصی

وجود بیش از 50 کیلومتر مسیر ناهموار و پر از چاله و نا ملایمات سطحی به قیمت از بین رفتن خودرو و اسیب های 

فراوان به آن میباشد که با هزینه های مالی و مقدار بسیاری احتیاط تقریبا قابل هضم میباشد

این وسط میماند خیل عظیم مأموران زحمت کش راهور

که در پاسگاههای پلیس راه به طرز وحشتناکی به خودروهای با شماره پلاک تهران حساسیت داشته

و از دور نسبت به تردد آنها حساس بوده و برق آسا هجمه ای وجود دارد در توقف خودرو و کنترل

تمامی موارد راهنمایی و رانندگی

حال آنکه با توجه به سطح کنترل پلیس راهور

خودروهای مقیم تهران از مدارک و کیفیت به مراتب بهتری بر خوردارند تا خودروهای اغلب شهرستان ها (عموما)

و همچنین رعایت مقررات رانندگی بشتر مورد رعایت قرار میگیرد

اما در پاسگاههای پلیس راه هیچ توجهی به خودروهای بومی نشده و بیشتر تمرکز مأمورین حساس و زحمت کش

بر روی خودروهای تهرانی و اصطلاحا پلاک دوقلو ها بوده و تمام موارد کنترل و بررسی و نهایتا به بهانه ای

قبض جریمه ای صادر میگردد

در مسیر جاده ها نیز افسران زحمت کش راهور با انتخاب کمین گاههای خاص و تخصصی بیشتر سعی خودرا

متمرکز نموده اند بر شکار خودرو های باز هم تهرانی و غیر بومی که به نوعی در کمین گاهها قطعا گیر خواهند کرد

در راههای دوطرفه که اساسا برای شهرستانی با جمعیت میانه بسیار کم و ناکار آمد میباشد

و در مسیری پر از دست انداز و خسته کننده 

وجود کامیون هایی با سرعت حدودا چهل کیلومتر در راهی با حداکثر سرعت مچاز95 کیلومتر

بسیار مشکل زا بوده و عدم تعبیه مکان هایی برای سبقت ،باعث شده تا شما دهها کیلومتر پشت این کامیونها

با تحمل گرما و سرما  و دود ناشی از اگزوز این کامیون های عزیز و سنگریزه های معلق از لاستیک و زباله های

ناشی از بار اغلب این کامیون ها  ، با مرارت رانندگی کنید و همیشه شاهد صف طویل خودرو های سواری

پشت این قطار ارام باشید و

اگر در گریز گاهی قصد سبقت داشتید ،

افسران گرامی هم آنجاها را بسیار خوب رصد کرده  و اگاهی و آشنایی کامل داشته و در کمین گاهی سنتی

و از قبل تعیین شده حضور داشته 

با صدور انواع جریمه های رنگارنگ از قبیل سرعت غیر مجاز، سبقت غیر مجاز  ؛انحراف به چپ ،

عدم توجه به هشدار پلیس ،عدم استفاده از کمر بند ایمنی ،از شما پذیرایی مینمایند 

تا پشت دست خود را داغ نمایید که تا میتوانید کم تر به میانه بیایید

حساسیت وچود دارد یا لج بازی؟؟؟؟؟؟؟؟؟

از تردد مهمانها نا خرسند میشوید؟؟؟؟

مسئول راهنمایی و رانندگی هستید ؟ یا دام اندازی و کمین و شکار متخلفان به ستوه آمده؟؟؟؟؟

چرا کامیونی با سرعت 40 کیلومتر را در مسیر متوقف نمی نمایید که اختلاف 55 کیلومتری با سرعت مجاز دارد

تا دیگران به راحتی تردد نمایند؟ یا حتی چرا مکان های سبقت را تعبیه و یا بیشتر جانمایی نمیکنید||||؟؟؟؟

ولی خودرویی با سرعت ده کیلومتر بیش از حد مجاز را جریمه و یا بیست متر بیرون خط سبقت را نقره داغ مینمایید؟

دوست دارید همه مطمین رانندگی نمایند و شما هم دردسر نداشته باشد و قطعا مردم هم در سلامت رانندگی کنند

این در گرو سرعت پایین نیست که خود خواب آور و حادثه آفرین میباشدو افزایش مصرف سوخت و ازدحام در ترافیک

دوست ندارید کار تخصصی تر کرده و مشکلات مردم را حل نمایید؟؟

هم کمتر زحمت میکشید هم بیشتر جریمه میکنید هم راحت تر مشکل را نادیده میگیرید

آیا این میشود پیشرفت؟ میشود خدمت؟ میشود توسعه؟

یا همان طبق عرایض اولیه نسبت به مسافرت حساسیت دارید و خیلی دوست ندارید؟

یابا امثال میانه لج کردید که کلا تعطیل شود؟