آهاي با تو ام

آهاي با تو ام

آهاي با تو ام

غارتگر گنجينه ي تنهايي من
گوش کن
با تو ام

چپاولگر نگين سکوت خلوتم
اندکي صبر کن

نرو...
اي دريغا ... افسوس...
حال که در جاده ي بي باز گشت رفتن ورفتن

 تا بي نهايت گام نهاده اي
پس لااقل تکه اي از جام تکه تکه عمر مرا

 که چونان جامي عاري از مي بر پاي بنهادي

 وبشکستي … با خود ببر
ببر...

شايد روزگاري يادم را ياد کني
حال که مي روي برو

دسته گل رازقي فرش راهت

ولي
به روشني صبح و به ظلمت شب سوگند

ياد کن که مرا
به خاطره  نه!

                  به خاطر بسپار مرا