تنهای اول

یـه چـند روزیـه کـه دیـگه اصـن حـوصـله نـت و ایـن چـیزارو نـدارم ...

یـعنی دیـدم حـال عـوض شـد ، فـاز عـوض شـد ، فـصلم داره عـوض میـشه ...

گـفتیـم خـودمونـم عـوض بـشیـم خـیلیـارم عـوض کـنیـم !!!

خـلاصـه ایـن چـند وقـت درگیـر فـاز و حـال عـوض کـردن بـودیـم و هـستـیم واسـه هـمیـن حـوصلـه آپ کـردن و تـایـید کـردن کـامنتـارو نـداشتـم

+

آهـان راستـی یـه چـی بـگم تـا یـادم نـرفتـه

شـاید ایـن آخـریـن دفـه بـاشـه کـه تـو وبـلاگ از ایـن تـوضـیحـات و رابـطمـون و ایـن چـیزا میـنویـسم ...

ولـی از هـمینـجا بـه هـمه اعـلام مـیکنم:

بـه کـوری چـشم اونـا کـه نـمیخـواستـن و نـمیذاشـتن مـا بـاهم بـاشیـم ، مـا بـاهـمیـم حتـی بـیشتـر و بـهتـر از قـبـل

گـفتـم ایـن مـلت در جـریـان بـاشن

+

یـه چـند روز پـیش یـه نـگا بـه آرشـیو وبـلاگـم انـداخـتم کـه ایـن پـست رو دیـدم

پــآیـیـز

بـا ایـنکـه یـک سـال پـیش ایـن پـسـت رو گـذاشتـم ولـی هـنوز جـملـه هـاش واسـم تــازگـی دارن ...

حـکایـت رفـاقـت مـن بـا تـو حـکایـت قـهـوه تـلخـی ایـست

کـه امـروز بـه یـاد تـو نـوشـیدم ....

و بـا هـر جـرعـه بـسیـار انـدیـشیـدم کـه ایـن طـعـم را دوســت دارم یـا نـه ؟!

انـقدر گـیر کـردم بـین دوسـت داشـتن و نـداشـتن ...

کـه انـتظـار تـمام شـدنـش را نـداشـتم

تـمام کـه شـد فـهمیـدم ...

بـاز هـم قـهـوه مـی خـواهـم

حتــی تــلـخ تــلـخ ...

شاید این پست به مزاج بعضیا خوش نیاد ...

به درک میخواد بیاد میخواد نیاد

جمله اولی شاید تکراری باشه ولی میذارم که همیشه یادم بمونه ...

همیشه ...

خـط زدن بـر مـن پـایـان مـن نـیسـت ،

آغـاز بـیلیـاقتـی تـوست ...

هـمیشـه بـهتریـن ها بـرای مـن بـوده و هـست ،

اگـر مـال مـن نـشدی قـطعا بـهتریـن نـبودی و نـیستـی...

ایـن تــو نـیستی کـه مـرا فــرامــوش کـردی ،

ایـن منـم کـه بـه یـادم اجـازه نـمیدهـم حتـی از نـزدیکـی ذهـن تـو عبـور کنـد ...

صـحبـت از فـرامـوشـی نـیسـت ، صـحبـت از لیــاقــت است ...

دلـم را اشـتباهـی بـردی ...

فـرامـوش کـن ...!

حتـی بـرای دادنـش هـم بـرنـگرد

از آن هـم گـذشتـم ...

اونـی کـه رفـت

بـه تـُـخـممـُرغـای تــو یـخچـالِمـونکـه رفـت ،

یـکی دیـگه جـاش میـاد ...

کـاش مـی شد ...

یـک لـحظـه جـایمـان را بـا هـم عـوض کـنیـم ...

شایـد تُــو مـی فـهمیـدی چـقـدر بـیانـصافـی

و مـن مـی فـهمیـدم چـرا ؟

زمـانـی مـی رسـد کـه تـمام عـاشقانـه هـایـم بـرای تــو ،

در یـک کـلمه خـلاصـه مـی شـود :

بـه درک !

" یـکطـرفـه بـودن "

هـمـه چـیـز را نـابـودمی کـند ؛

از خیـابـانگـرفتـه . . تـا رابطـهاَش !!!

بـه بـعضـی ها بـایـد

مـحبـت و مـعرفتـتو قـطره قـطره بـا قـطره چـکون بـدی

چـون جـنبه هـمشـو یـکجـا نـدارن ...

چـون یـه دفـعه میـزنن زیـر هـمه چـیز ...

مـقصـر خـود مـایـیـم

عـشـق را بـه کـسانـی ارزانـی مـی کـنیـم ...

کـه از زنـدگـی

جـز آب و عـلـف روزانـه ...

نـه مـی فـهمـنـد !

نـه مـی خـواهـنـد !

بـاید دسـتتُ رو شونـه بـعضیـا بـذاری و بـگـی :

" نــه خـوشـم اومـد از اونـی کـه فکـر میـکردم آشـغـال تــری "

{!} مـخآطـب بـی خـآصیـت {!}

با اینکه دوست ندارم تو وبلاگ حرفی بزنم ولی یه جاهایی واقعا نمیشه ...

تو پست قبلی تصمیم گرفتم که تا چند وقت پست احساسی نذارم

گفتم دیگه شاد بزنم ولی انگار به ما خوشی نیومده چه برسه به عشقش !!! والا بقرعآن

خلاصه تصمیم گرفتم برم تو فاز خودم ...

بـه جـهنـمکـه نـیـستـی ...؛

مگـر مـغـول هـا یـک قـرن تمـام حـمله نـکردنـد ...؟

مـگر نـگـذشت ...؟

نـبـودن تــو هـم مـی گـذرد ...!

نـمـک بــر زَخمـم نَپـاش

یادت باشـد ...

این نَـمـک هـا را

از سـَــرِ سُــفره ی دِلِ مـن بَــرداشتـی

بـه بـعضیا بـایـدبـگی :

عـزیـزم حتـی اگـه " خــــدا" خــودش بـیادپـاییـن واسـه تـضمینـت

یـا شـیطونـوبـفرستـه واسـه بـه گــردنگـرفتـن تـقصیـرت

دیـگـه فـایـده نـداره !

" خــراب شـُـدتــصویـرت "

غـمگیـنــم ...

مثـل مـُـرده ایکــه تـــوان تـــسلـی دادن

بــه بـازمـانـدگـانـش را نــدارد ...

قـلـبـم بـویِ کـافـورمـی دهـد !

شـب بـه شـب در آن

مـُـرده شـورهـا آرزویـی را غـُسـل مـی دهـنـد

اشتراک گذاری: تلگرام فیسبوک تویتر