دروغ گفتن فقط در این مورد خوب است

وقتی دو نفر دوست یا دو برادر یا حتی زن وشوهری  بین شان اختلافی شده ، آشتی دادن میان این دو از  بهترین کارهاست حتی دروغ کفتن که شرعا و عرفا و عقلا زشت و حرام است در این یک مورد بخشیده شده و نه اینکه کناهی نوشته نمیشود بلکه ثواب هم داده میشود در این مورد به حدیثی که از امام صادق علیه السلام به ما رسیده توجه کنید :

الکَلَامُ ثَلَاثَةٌ صِدقٌ وَ کَذِبٌ وَ إِصلَاحٌ بَینَ النَّاسِ

قَالَ قِیلَ لَهُ جُعِلتُ فِدَاکَ

مَا الإِصلَاحُ بَینَ النَّاسِ ؟

قَالَ تَسمَعُ مِنَ الرَّجُلِ کَلَاماً یَبلُغُهُ فَتَخبُثُ نَفسُهُ فَتَلقَاهُ فَتَقُولُ سَمِعتُ مِن فُلَانٍ

قَالَ فِیکَ مِنَ الخَیرِ کَذَا وَ کَذَا خِلَافَ مَا سَمِعتَ مِنهُ.  

سخن سه گونه است:

راست و دروغ و اصلاح میان مردم

به آن حضرت عرض شد:

قربانت اصلاح میان مردم چیست؟

فرمودند: از کسی سخنی درباره دیگری می شنوی که اگر سخن به گوش او برسد، ناراحت می شود.

پس تو آن دیگری را می بینی و بر خلاف آنچه شنیده ای،

به او می گویی: از فلانی شنیدم که در خوبی تو چنین و چنان می گفت.

کافی(ط-الاسلامیه) ج2، ص 341

البته دروغ کفتن در غیر این مورد از بدترین کارهاستحتی امام باقر علیه السلام در این مورد فرمودند: 

إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ لِلشَّرِّ أَقفَالًا وَ جَعَلَ مَفَاتِیحَ تِلکَ الأَقفَالِ الشَّرَابَ وَ الکَذِبُ شَرٌّ مِنَ الشَّرَابِ.  

به راستی که خداوند عزوجل برای شر قفل هایی گذارد و کلید آن قفل ها را شراب قرار داد و دروغ از شراب بدتر است.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 339، ح 3