ما هم به زیارت امام حسین علیه السلام میرویم.

داستانی شنیدنی ، از یکی از دوستداران سید الشهداء علیه السلام.

که برای زیارت آن حضرت آماده است جانش را هم بدهد.

   
قدامه بن زائده از پدرش نقل می کند که: 

حضرت علی بن الحسین( امام سجاد) علیهما السّلام فرمودند:
ای زائده ، خبر به من رسیده که گاهی به زیارت قبر ابی عبد اللَّه الحسین __علیه السّلام__ می ‏روی؟

عرض کردم: همان طور است که خبرش به شما رسیده.
حضرت فرمودند:
برای چه مبادرت به چنین فعلی می‏ ورزی در حالی که تو نزد سلطان مکانت و منزلتی داری، و وی کسی است که توان این را ندارد ببیند شخصی به ما محبّت ورزد و ما را بر دیگران برتری دهد و فضائل ما را ذکر کند و حقّی را که از ما بر این امّت واجب است رعایت  نماید؟
محضر مبارکش عرض کردم: به خدا سوگند قصدم از این فعل فقط رضایت خدا و رسول خدا بوده و از غضب و سخط کسی که بر من غضب نماید ترس و وحشتی ندارم  و امر مکروهی که از ناحیه این فعل به من برسد هرگز در سینه‏ ام گران و سنگین نیست و بر من قابل تحمّل می ‏باشد.
حضرت فرمودند:
تو را به خدا سوگند امر چنین است؟
عرض کردم: به خدا سوگند امر چنین است.
حضرت سؤالشان را سه بار تکرار فرموده و من نیز جوابم را سه بار بازگو نمودم.
سپس حضرت فرمودند:
بشارت باد ترا، بشارت باد ترا، بشارت باد تو را. 

اکنون لازم شد خبر دهم تو را به حدیثی که نزد من بوده  و از احادیث نخبه و برگزیده ‏ای است که جزء اسرار مخزونه می‏ باشد و آن این است:

روضه امام سجاد علیه السلام:

زمانی که در طف (کربلا) آن مصیبت به ما وارد گشت و پدرم __علیه السّلام__ و تمام فرزندان و برادران و جمیع اهلش که با او بودند کشته شدند و حرم و زنان آن حضرت را بر روی شتران بی‏ جهاز نشانده و ما را به کوفه برگرداندند ، به قتلگاه ایشان چشم دوختم و پیکرهای پاکشان  را برهنه و عریان دیدم که روی خاک افتاده و دفن نشده ‏اند، این معنا بر من گران آمد و در سینه‏ ام اثرش را یافته و هنگامی که از ایشان چنین منظره‏ ای را مشاهده کردم‏ اضطراب و بی‏ آرامی در من شدت یافت به حدّی که نزدیک بود روح از کالبدم خارج شود، این هیئت و حالت را وقتی عمّه‏ ام زینب کبری دختر علی بن ابی طالب __علیه السّلام__ از من دید فرمود:
این چه حالی است از تو می‏ بینم، ای یادگار جدّ و پدر و برادرم چرا با جان خود بازی می‏ کنی؟!!
 من گفتم: چگونه جزع و بیتابی نکنم در حالی که می‏بینم سرور و برادران و عموها و پسر عموها و اهل خود را در خون خویش طپیده اند و عریان و برهنه افتاده اند و جامه‏ هایشان را از بدن بیرون آورده ‏اند، بدون اینکه کفن  یا دفن شوند،  و احدی بالای سرشان نبوده و بشری نزدیکشان نمی‏ شود گویا ایشان از خاندان دیلم و خزر می ‏باشند؟!!
عمّه ‏ام فرمود:
آنچه می ‏بینی تو را به جزع نیاورد،به خدا سوگند این عهد و پیمانی بوده که رسول خدا __صلّی اللَّه علیه و آله__ با جدّ (امیر المؤمنین علیه السّلام) و پدر (سیّد الشهداء علیه السّلام) و عمویت (حضرت مجتبی علیه السّلام) نموده و خداوند متعال نیز از گروهی از این امت که در شمار ستمکاران و سرکشان نمی‏ باشند پیمان گرفته است
ایشان در بین اهل آسمان‏ها معروف و مشهورند که این اعضاء قلم شده را جمع  و دفن خواهمد کرد و این ابدان و اجسام خون آلود را به خاک سپرده و در این سرزمین برای قبر پدرت سید الشهداء نشانه ‏ای نصب میکنند که اثرش هیچ گاه کهنه و مندرس نخواهد شد و گذشت شب و روز آن را محو نخواهد کرد ،و بسیاری از رهبران کفر و الحاد و فرزندان ضلالت و گمراهی سعی در نابود کردن آن می ‏نمایندولی به جای اینکه رسم و نشانه آن از بین رود ظاهرتر و آشکارتر می‏ گردد.

متن عربی حدیث  :
حَدَّثَنِی أَبُو القَاسِمِ جَعفَرُ بنُ مُحَمَّدِ بنِ قُولَوَیهِ قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو عِیسَی عُبَیدُ اللَّهِ بنُ الفَضلِ بنِ مُحَمَّدِ بنِ هِلَالٍ الطَّائِیُّ البَصرِیُّ ره قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو عُثمَانَ سَعِیدُ بنُ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بنُ سَلَّامِ بنِ یَسَارٍ [سَیَّارٍ] الکُوفِیُّ قَالَ حَدَّثَنِی أَحمَدُ بنُ مُحَمَّدٍ الوَاسِطِیُّ قَالَ حَدَّثَنِی عِیسَی بنُ أَبِی شَیبَهَ القَاضِی قَالَ حَدَّثَنِی نُوحُ بنُ دَرَّاجٍ قَالَ:

حَدَّثَنِی قُدَامَهُ بنُ زَائِدَهَ عَن أَبِیهِ قَالَ قَالَ عَلِیُّ بنُ الحُسَینِ ع‏ :

بَلَغَنِی یَا زَائِدَهُ أَنَّکَ تَزُورُ قَبرَ أَبِی عَبدِ اللَّهِ الحُسَینِ ع أَحیَاناً فَقُلتُ إِنَّ ذَلِکَ لَکَمَا بَلَغَکَ فَقَالَ لِی فَلِمَا ذَا تَفعَلُ ذَلِکَ وَ لَکَ مَکَانٌ عِندَ سُلطَانِکَ الَّذِی لَا یَحتَمِلُ أَحَداً عَلَی مَحَبَّتِنَا وَ تَفضِیلِنَا وَ ذِکرِ فَضَائِلِنَا وَ الوَاجِبُ عَلَی هَذِهِ الأُمَّهِ مِن حَقِّنَا فَقُلتُ وَ اللَّهِ مَا أُرِیدُ بِذَلِکَ إِلَّا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَا أَحفِلُ بِسَخَطِ مَن سَخِطَ وَ لَا یَکبُرُ فِی صَدرِی مَکرُوهٌ یَنَالُنِی بِسَبَبِهِ فَقَالَ وَ اللَّهِ إِنَّ ذَلِکَ لَکَذَلِکَ- فَقُلتُ وَ اللَّهِ إِنَّ ذَلِکَ لَکَذَلِکَ یَقُولُهَا ثَلَاثاً وَ أَقُولُهَا
ثَلَاثاً فَقَالَ‏ أَبشِر ثُمَّ أَبشِر ثُمَّ أَبشِر فَلَأُخبِرَنَّکَ بِخَبَرٍ کَانَ عِندِی فِی النُّخَبِ [البَحرِ] المَخزُونِ- فَإِنَّهُ لَمَّا أَصَابَنَا بِالطَّفِّ مَا أَصَابَنَا وَ قُتِلَ أَبِی ع وَ قُتِلَ مَن کَانَ مَعَهُ- مِن وُلدِهِ وَ إِخوَتِهِ وَ سَائِرِ أَهلِهِ وَ حُمِلَت حَرَمُهُ وَ نِسَاؤُهُ عَلَی الأَقتَابِ یُرَادُ بِنَا الکُوفَهُ فَجَعَلتُ أَنظُرُ إِلَیهِم صَرعَی وَ لَم یوُارَوا فَعَظُمَ ذَلِکَ فِی صَدرِی وَ اشتَدَّ لِمَا أَرَی مِنهُم قَلَقِی فَکَادَت نَفسِی تَخرُجُ وَ تَبَیَّنَت ذَلِکَ مِنِّی عَمَّتِی زَینَبُ الکُبرَی بِنتُ عَلِیٍّ ع فَقَالَت مَا لِی‏ أَرَاکَ‏ تَجُودُ بِنَفسِکَ‏ یَا بَقِیَّهَ جَدِّی وَ أَبِی وَ إِخوَتِی فَقُلتُ وَ کَیفَ لَا أَجزَعُ وَ أَهلَعُ وَ قَد أَرَی سَیِّدِی وَ إِخوَتِی وَ عُمُومَتِی وَ وُلدَ عَمِّی وَ أَهلِی مُصرَعِینَ بِدِمَائِهِم مُرَمَّلِینَ بِالعَرَاءِ مُسَلَّبِینَ لَا یُکَفَّنُونَ وَ لَا یُوَارَونَ وَ لَا یُعَرِّجُ عَلَیهِم أَحَدٌ وَ لَا یَقرَبُهُم بَشَرٌ کَأَنَّهُم أَهلُ بَیتٍ مِنَ الدَّیلَمِ وَ الخَزَرِ فَقَالَت لَا یُجزِعَنَّکَ مَا تَرَی فَوَ اللَّهِ إِنَّ ذَلِکَ لَعَهدٌ مِن رَسُولِ اللَّهِ ص‏ إِلَی جَدِّکَ وَ أَبِیکَ وَ عَمِّکَ وَ لَقَد أَخَذَ اللَّهُ المیثاق [مِیثَاقَ‏] أُنَاسٍ مِن هَذِهِ الأُمَّهِ لَا تَعرِفُهُم فَرَاعِنَهُ هَذِهِ الأُمَّهِ وَ هُم مَعرُوفُونَ فِی أَهلِ السَّمَاوَاتِ أَنَّهُم یَجمَعُونَ هَذِهِ الأَعضَاءَ المُتَفَرِّقَهَ فَیُوَارُونَهَا وَ هَذِهِ الجُسُومَ المُضَرَّجَهَ وَ یَنصِبُونَ لِهَذَا الطَّفِّ عَلَماً لِقَبرِ أَبِیکَ سَیِّدِ الشُّهَدَاءِ لَا یَدرُسُ أَثَرُهُ وَ لَا یَعفُو رَسمُهُ عَلَی کُرُورِ اللَّیَالِی وَ الأَیَّامِ وَ لَیَجتَهِدَنَّ أَئِمَّهُ الکُفرِ وَ أَشیَاعُ الضَّلَالَهِ فِی مَحوِهِ وَ تَطمِیسِهِ فَلَا یَزدَادُ أَثَرُهُ إِلَّا ظُهُوراً وَ أَمرُهُ إِلَّا عُلُوّا.
 
[کامل الزیارات، ص ۲۶۰- ۲۶۱  ترجمه از مرحوم ذهنی]