فقط خدا

دلم در این بیابان

در این پهنه خاک
چون کبوتری
چون کفش دوزکی تنها
چون یک برگ خشک
چون دانه شنی
تو را می خواند...
نوری از دور
سرابی آشنا
و دلم چون خارهای کویر
عرق شرم می ریزد در برابر تو
خدای من