ائوده بیر ایل آه چکرم خبر یوخ -شعری زیبا از استاد شهریار همراه با دکلمه و ترجمه شعر

ائـــــوده بیــــر ایـل آه چکــــــرم خبــر یـوخ

ائــــــودن چیخـــام  مـــــن اویـانا ، یار گلی 

تای توشلاریم ، چوله چیخـا ، گون چیخـار !

من چیخــــاندا یــاغیش گئتسه ، قـار گلی 

(اگر در خانه ، یکسال هم در حسرت آمدن یار آه بکشم ... خبری نخواهد شد ! ولی اگر از خانه خارج شوم ، یار می آید !!! همسن و سالهایم اگر بیرون بروند هوا آفتابی میشود !!! من اگر از خانه خارج شوم و باران قطع شود ... بلافاصله برف می آید !!!)

یـــــــازیغ قوزوم ! آجلیغــــا دوز ! داریخمـــــا !!!

بــــــوگون صابـــــــاح باهــار گلی ، بار گلی

بیــــــزه گله گلمیـه ، بیـــــــر کــــــال اییده ...!

قونشومــــــوزا هیــــــوا گلی ، نـــــــار گلی !!!

(ای برّه ی بیچاره ام ! گرسنگی را تحمّل کن و دلتنگ مباش ! که امروز یا فردا بهار می آید و همه جا پربار میشود ! اگر برای ما تحفه ای بفرستند یا نفرستند جز یک دانه سنجد نرسیده چیزی نیست ! ولی برای همسایه مان گلابی و انار می آید !!!)

خــــــان ائـــــوینه ، شئر گله ، قویروق بولار !

بیزیـــــم ائوه ، کــــــور ایت گله ، هــار گلی !

خلقه قونـــــــاق گلی ، گؤزی ســـورمه لی ...!

بیزیم ائـــودن ، کـور گئتمه میش ، کـار گلی !!!

 

(اگر به خانه ی خان ، شیر وارد شود ... دم تکان می دهد ! ولی اگر به خانه ی ما سگ کوری وارد شود ، هار و وحشی وارد میشود ...! برای مردم ، مهمانی وارد میشود که به چشمانش سرمه زده است ! از خانه ی ما کور خارج نشده ، کر وارد می شود !!!)

بختیــــــمه آرواد نه چیخـــــــــا ، بیلمیــــــرم ؟

بللی دی کی ســـــــارساغا ، سوسـار گلی !!!

بیـــــــر "اوچ اتک" اندازادیـــــــــــر اگنیــــــــمه !

"سالیسبــــــــوری" گن گلمــــه سه دار گلی !!!

 

(برای اقبال من چگونه زنی نصیب شود ؟!!! نمیدانم !!! بدیهی است که نصیب فرد کودن و احمقی چون من ، راسویی می آید !!! برای تنم یک پیراهن "سه پاره" اندازه میشود ... اگر لباس "سالیسبوری" برایم گشاد نیاید ، تنگ خواهد بود !!!)

 

 

دولتلــــی یه یــــــــــاس دا گلـــــه اوینــــــــایار !

بیز کاسیبــــــــا طوی گلـــــــه ، آخســار گلی !!!

غم یوکــــــــوندن ، کدخدانیـــــن حصّــــه سی ...

خـــــردل اولــــــی ، بیزیمکی خــــــــالوار گلی !!!

(اگر مصیبت به خانه ی متموّلی پا بگذارد ، به رقص در می آید ! ولی اگر به خانه ی ما که فقیریم ، عروسی هم قدم بگذارد با پای لنگ می آید !!! قسمت کدخدا از بار اندوه و غم به اندازه ی دانه ی خردلی است ولی سهم ما یک خروار میباشد !!!)

کتــــــــده بیزی دویولّه ، بیر هــــــاوار یــــــــوخ ...!

بیز بیـــــر کلمه حق دانیشـــــاق ، جــــار گلی ...!

دارغاشــــــاییرتلار بیـــــــزه سرکــــــــار چیخـار !

دار دیبینـــــــدن قـــــورتـــــــولار ، ســـردار گلی !

(در روستا ما را به کتک گرفته اند و کسی به فریاد ما نمی رسد ! و اگر ما کلمه ای حق بگوییم ، به همه جا جار می زنند ! ولگردها در برابر ما امنیّه می شوند و اگر از زیر چوبه ی دار هم فرار کرده باشند ، مانند این است که سردار هستند !!!)

بوندان بئله ، ئــــــــوزگه گؤره م ، ئـــــــوزگه دن ... 

منّــــــــــت چکیـــــــر ، غیـــرتیــــــــمه عار گلی !

ایشــــــــچی ، تویــــوق کسنده من بــــاخانمام ...

بیــــــــلمم نئــــــــــجه اوره گینــــــــده وار گلی ؟

 

(از این پس اگر ببینم کسی التماس شخص دیگری را می کند ... به غیرتم بر میخورد و ننگ میدانم ! خدمتکار وقتی که سر مرغ را میبرد ، من نمیتوانم بنگرم ... و نمیدانم او چطور دلش می آید چنین کاری کند !!!)

 

غمــــــدن منیـــــم ، بیر عینـــــــک وار گـؤزومده ...

ایشیـــــــق آیدیــــــــن گـــون ، گــؤزومه تار گلی ...!

عشقیـــــم دوشـــــوب یـــــادیمه ، گـؤزلر داشـار ،

باهـــــــاردا سئـــــل آتلــــــانی چــــــایلـــار گلی ...!

(من از غم ، یک عینکی بر چشم دارم ... و بدین جهت روز روشن و واضح در برابر چشمانم تار به نظر میرسد ! زمانیکه عشقم به یادم می آید ، اشک چشمانم سرازیر میشود و گویا در فصل بهار ، رودخانه ها همانند سیل می جهند و جاری میشوند !!!)

چوخ شـــــــاعیرین طبعی دونــــــار بــــوز کیمی ...

"شهریــــــــــار"ین شعـــــــری ده ، قاینـــار گلی !!!

(شعرای زیادی ، طبع شعرشان مانند یخ ، منجمد میشود ... ولی شعر شهریار همانند چشمه ای جوشان است !!!)