جوِ دانشگاه گرفتنی است

والدین باید بدانند که قبولی فرزندشان در کنکور به معنای رشد شخصیتی و فکری وی در همه ابعاد نیست. بلکه تنها دریچه است برای ورود وی به اجتماعی گسترده تر از آنچه تا کنون در آن حضور داشته است.

هر ساله تعداد کثیری از جوانان از سد کنکور رد شده و وارد محیط دانشگاه میشوند، حضور جوان در دانشگاه تبعاتی در پی دارد که خانواده ها گاها نگران این تبعات هستند، اما باید گفت که تربیت امری است پیوسته که اولین پایگاه آن در خانواده است.

تاثیر دانشگاه بر نگرش ها

 تصور اینکه جوان ما با ورود به دانشگاه ناگهان دچار شست و شوی مغزی شده و تمام باورهای خود را از دست می دهد، نوعی سیاه نمایی است تا بر کم کاری ها و کم توجهی ها در محیط خانواده سرپوش بگذارد. چه بسیار دختران و پسرانی که با ورود به دانشگاه نه تنها از حدود حجاب و حیای آن ها کم نشده است، بلکه با افزودن بر زیر ساخت های منطقی و عقلانی اعتقادات خود، به دیدگاهی مستحکم تر از آن چه قبلا در آن بوده اند می رسند؛ و بر عکس آن جوانانی هسند که به دلیل واکسینه نشدن آن ها در برابر اجتماع با مطرح شدن شبه ای بی اساس باورهای خود را از دست داده و به سرعت تحت تاثیر محیط رنگ عوض می کنند.

     اینکه خانواده به محض ورود فرزندشان به دانشگاه تصور کنند که وی دیگر توانایی مدیریت هر آنچه در اجتماع رخ می دهد را کسب کرده، تصوری اشتباه و ساده لوحانه است. چرا که توانایی مدریت موقعیت های جدید امری است که نیاز به آموزش دارد. آموزشی که در دوران دبیرستان به جوانان ما داده نمی شود و گاها خانواده نیز نسبت به آن غافل هستند. تغییر ناگهانی محیط آموزشی(جدایی دختر و پسر در دبیرستان و قبل از آن و مختلط بودن محیط دانشگاه ها) و کاهش نظارت بر رفتارها و ارتباطات خود نیازمند مهارت هایی است تا جوان بداند در محیطی که جنس مخالف حضور دارد چه رفتارهایی داشته باشد، چگونه ارتباطات خود را مدیریت کند تا دچار آسیب نشود و اینکه دانشگاه محیطی آزاد برای بیان دیدگاه ها و نظرات است. پس باید مهارت به گزینی را به جوان آموزش داد و جایگاه آموزش تمام این آگاهی ها و مهارت‌هادر بستر خانواده است.

خانواده متدین، دانشجوی متدین

     بررسی ها نشان می دهند نوع نگرش خانواده نسبت به حجاب، بر نگرش دانشجو اثر فراوانی دارد. خانواده ای که نگرش مثبتی نسبت به حجاب دارند، این نگرش را به فرزند خود منتقل می کنند. خانواده ها باید دقت داشته باشند که نوع توصیف آن ها نسبت به حجاب و نحوه برخورد آن ها با افراد با حجاب کامل یا بد حجاب بر نوع نگرش جوان آن ها اثر خواهد داشت. چرا که زیرساخت های ایمانی، که اهرم کنترل فرد در پایبندی به اعتقادات دینی محسوب می شوند، در محیط خانواده شکل می گیرند. چنان چه درصد بالایی از بد حجابی ها در محیط دانشگاه، در اثر ضعف در اعتقادات مذهبی فرد است. از همین رو خانواده باید با بیانی مستدل اعتقادات مذهبی را در جوان خود نهادینه سازد تا با ورود به محیط باز فکری دانشگاه، قدرت تقابل با رفتارها و اندیشه های نابهنجار را داشته باشد.

نظارت و کنترل

     نظارت و کنترل مستقیم دانشجو صحیح و پسندیده نیست؛ چرا که جوان به مرحله ای رسیده که طبق گفته معصوم در جایگاه وزارت است و باید در کارها با او مشورت کرد. والدین می توانند در همین مشاوره و گفت وگوها و نیز با هوشیاری نسبت به تغییر ظاهر و افکار جوان خود، او را در بزنگاه های فکری یاری نمایند. تغیر در نگرش جوان نسبت به حجاب و رفتن به سوی تغییر پوشش می تواند توسط خانواده رسد شده و با ریشه یابی این گرایش، جوان پاسخ هایی منطقی از سوی خانواده خود دریافت کند.

دانشجوی شهرستانی

     خانواده که به طور طبیعی نقش عامل بازدارنده را برای جوان بازی می کنند باعث جلوگیری از وقوع بسیاری از تغییرات منفی در جوان می شوند. دوری از خانواده به منظور تحصیل، باعث آسودگی خاطر می‌شود تا دانشجو تصور کند عامل بازدارنده ای در برابر ارتباطات و تغییر رفتارهای خود نخواهد داشت. بنابر این والدینی که می خواهند جوان خود را برای تحصیل به شهری دور از محل سکونت بفرستند، باید این اطمینان را داشته باشند که فرزند آن ها دارای ثبات شخصیت است و کمتر تحت تاثیر محیط قرار می گیرد.

سخن پایانی

     والدین باید بدانند که قبولی فرزندشان در کنکور به معنای رشد شخصیتی و فکری وی در همه ابعاد نیست. بلکه تنها دریچه است برای ورود وی به اجتماعی گسترده تر از آنچه تا کنون در آن حضور داشته است. پس والدین باید با احاطه بر نقاط ضعف جوان خود و نیز با روشنگری آسیب ها و فرصت های موجود در دانشگاه، وی را برای انتخابی درست و حضوری سالم در محیط دانشگاه آماده سازند.