بی حضور تو می نوازم

ساز دهنی ام را   بی حضور تو 

به دهانم می گذارم و سرخوش  

از عشقت نوای خاموش قلبم 

را می نوازم تا شاید نسیم 

 صدایم را به تو برساند

و باز تو را به یاد قلب  

سوخته ام بیندازد  

گر چه خیلی دیر است اما 

هنوز هم چشم به راه جاده ای  

هستم که از آن به آسمان ها  

پیوستی و هیچ کبوتری خبر از  

برگشتنت نیاورد و باز هم  

کنار  جاده بی حضور تو  

می نوازم... 

علیرضا مشرقی 

   پسری از نسل درد 

http://alirezamashregi.blogfa.com/