دروغین بود هر سوگند و هر لبخند...

به نام خدا

کم کم دارم به این شعر اعتقاد پیدا میکنم...

منظورم با تو نیست

کرک پرنده ایست که صدایی شبیه "بد بده" دارد و صیادان برای شکار این پرندا آواز ماده را تقلید میکنند

و نر را به دام می اندازند...

«بده . . .بد بد. . . چه امیدی؟ چه ایمانی؟»

«. . .کرک جان، خوب می خوانی

من این آواز پاکت را درین غمگین خراب آباد،

چو بوی بالهای سوخته ت پرواز خواهم داد.

 گرت دستی دهد، با خویش در دنجی فراهم باش.

بخوان آواز تلخت را ، ولیکن دل به غم مسپار.

کرک جان ! بنده ی دم باش. . .»

«بده ... بد بد ره هر پیک و پیغام و خبر بسته ست

نه تنها بال و پر ، بال نظر بسته ست

قفس تنگ است و در بسته است . . .»

«کرک جان ! راست گفتی ، خوب خواندی ، ناز آوازت،

من این آواز تلخت را . . .»

«بده ... بد بد ... دروغین بود هم لبخند و هم سوگند.

دروغین است هر سوگند و هر لبخند

و حتی دلنشین آواز جفت تشنه ی پیوند . . .»

«من این غمگین سرودت را

هم آواز پرستوهای آه خویشتن پرواز خواهم داد.

بشهر آواز خواهم داد. . .»

«بده ... بدبد ... چه پیوندی ؟ چه پیمانی ؟»

«کرک جان ! خوب می خوانی

خوشا با خود نشستن ، نرم نرمک اشکی افشاندن،

زدن پیمانه ای - دور از گرانان - هر شبی کنج شبستانی.»