شما از ال زورو می هراسید( خطاب به مخاطب و یا شاید مخاطبان خاص!)

دوستان سایت سلام

مدتها بود که به علت مشغله های متعدد فرصت حضور در سایت را نداشتم و  صد البته در  این مدت هم علاوه بر تامین ضرورتهای زندگی  که این روزها برای اکثر ما مشکل تر هم شده است و پرداختن به حوزه کاری و دانشگاهی هرگز از امور فرهنگی و به زعم خویش روشنگری علیه جریانهای افراطی به خصوص گسل سازان قومی در تارنماها یا محافل دیگر غافل نبودم. مدتی پیش یکی از عزیزانی که همواره در بحث با اینجانبان نه لزوما توسط قوه منطق و استدلال امان که بیشتر با اشتباهات تکرای در درک مفهوم احترام دوجانبه و قلت مطالعه اشان سرافکنده شده بودند و ظاهرا کینه ای از بنده و دوستانم داشتند مطلبی نیش دار و توهین آمیز با ظاهری طنز ( البته اگر فرق طنز و توهین را بدانند؟!)نوشتند. نخست قصد پاسخگویی به ایشان را نداشتم چرا که پیشتر پاسخ این جریان را بارها دادیم لزوما به اثبات خودمان نداریم ، اما به اصرار دوستان و جمع بندی های دیگر به جای گزارش تخلف برای آن مطلب توهین آمیز  پاسخ نوشته غیرمودبانه ایشان را به اختصار عرض می کنم

1-  ال زورو نه یک گروه دنبال جذب لایک و خواننده های میلیونی است نه از کسی ، گروهی و جناحی حالا چه خارج از کشور یا داخل کشور منافع هنگفت اخذ نموده است ، عده ای هستیم از با ریشه های قومی گوناگون که یک هدف مشترک داریم که در مانیفست گروه پیشتر عرض شده است. ممکن است یک پرفسور دانشگاه به اندازه یک چهره مطرح ورزشی یا هنری مشهور نباشد اما هر کدام کارکرد خود را دارند و قطعا مقایسه این دو با هم اشتباه است.

2-  کج فهمی این نویسنده محترم از نظر بنده اشکالی ندارد اما اصرار بر این فهم نادرست بیشتر به ایشان لطمه می زند تا بنده نوعی. اعضای محترمی که بنده را می شناسند و حتی خود ایشان اگر تجاهل نکنند می دانند  واژه Ant  در آن نقاشی مورد اشاره ایشان به اذعان خود خانم ترکمان مخفف آنتی پان است. چیزی که بنده بارها در نوشته هایمان چه اینجا چه جاهای دیگر تاکید کردیم ما نه تنها مخالف زبان ترکی و دیگر زبانهای این مرز و بوم نیستیم که بنده نوعی خودم از علاقمندان  نشر این زبان از جمله موسیقی ترکی آذربایجانی هستم و اصولا هیچ ایران دوستی نمی تواند منکر حقوق زبانی و فرهنگی جمع کثیری هموطنهایش شود آن چیزی که ما با آن مخالفیم ، سواستفاده از این مساله و رفتن به حاشیه های دیگر است که پیشتر گل و بلبل ها از این افراد دیدیم که مثنوی هفتاد من است!!.

3-   بنده با افتخار دکتری دامپزشکی و سپس بعد از چند سال دکتری تخصصی قارچ شناسی از دانشگاه علوم و تحقیقات تهران گرفتم اینکه صبغه دامپزشکی بودن بنده را این شکل مطرح کنند خود مصداق نژاد پرستی است که البته این جریان خود در نژاد پرستی براستی پیشتاز است!.

4- باز هم با افتخار عرض می کنم که یک تبار بنده گیلک و دیگری با وجود قرنها زندگی نیاکان پدری ام در تهران به لر بختیاری بر می گردد به هر دو ریشه قومی ام افتخار می کنم اما اولویت بنده همانند آموزگاران معاصر وطن پرستی ایران از جمله ستارخان اول ایران است و  لاغیر اگر در قوم خودم افرادی زاویه دار با ایران پیدا کنم قطعا ساکت نمی شینم. بارها در ال زورو و جاهای دیگر علیه قوم گرایی هر چند اندک اما سازمان یافته در گیلان ، مازندران و مناطق لر نشین در سایه سومدیریت و مشکلات عدیده مردم نجیب این نواحی عزیز از ایرانمان نوشتم ، سرزنشها ، فحشها و تهدیدهایی که علیه هویت واقعی  تا نام مستعارم دوستدار تالش و گیلک را به جان خریدم که یک نمونه کوچکش را یکی از دوستان از کاسپی سامون علیه بنده آوردند و ناخواسته شاهدی بر مدعای بنده شدند که ما راهرو همان مردانی هستیم که با پای گلوله خورده یا زیر چادر اکسیژن و با همه بی مهری های حتی نزدیکان باز از تلاش برای سرافرازی ایران تا پای جان تلاش نمودند در اینجا یاد استاد عزیز پورداود که از مفاخر ایران زمین و از خاک اهورایی  رشت هستند، گرامی می دارم.

5-  اگر تعداد بازدید کننده های ما اندک است چرا علیه ما می نویسید ؟ مگر هنوز هم از ما هراس دارید یا آن زخمها کاری بوده دوست کم سوادتر و لجباز بر چرخه معیوب خطاها . البته من دشمن شما نیستم ، دشمن واقعی شما در درون شما و نیت واقعی اتان هست که بلا شک هیچ ربطی به زبان زیبای ترکی و فرهنگش و کسب کرامت انسانی و دیگر شعارهایی که می دهید ، ندارد.

 6- گاهی در نوشتن نثر فارسی به شدت از گلستان سعدی و آثار آل احمد تاثیر می پذیرم (جابجایی مفاهیم دستوری فارسی که نشاندهنده قدرت و انعطاف پذیری این زبان زیباست) که به عقیده بنده با ضرب آهنگ و فراز و فرود سعی در رساندن بعضی مفاهیم را دارد. حمله به اینطور نوشتن نشانه ضعف مضاعف شماست و بنده هم از این بابت خرسندم.

 سخن آخر اینکه خدا را شکر که حاصل  کوششهای این مورچه های زحمت کش و دامپزشک به قول ایشان تعبیدی انقدر موثر بوده که هنوز پس از چند سال فراموش نکردند.